zondag 11 december 2016

Nooit meer...

Weet je nog toen…
Soms haal ik met leeftijdgenoten herinneringen op.
Dingen die we vroeger zo vaak deden en nu nooit meer.
Nee hoor, niet omdat we er te oud of te stram voor zijn.
Gewoon omdat  wij sinds onze kinderjaren een technologische omwenteling meemaakten.

Een nostalgisch lijstje:


1. Kaartlezen onderweg naar de vakantieplek



Met de auto op reis naar Frankrijk.
De echtgenoot aan het stuur.
Ik met de kaarten op schoot.
“Hier rechtsaf! Euh, nee toch niet, de tweede rechts. Oei, we zijn er voorbij! Rechtsomkeer!”
Jawel, het had zijn charmes!

Maar… je kon de schuld niet op de GPS steken als je helemaal verkeerd was gereden…


2. Bellen naar de sprekende klok



Onze jarenlange traditie op oudejaarsavond.
Om vijf voor twaalf belden we naar de sprekende klok.
Zo zetten we het Nieuwe Jaar zeker op tijd in.

Ondertussen heeft iedereen een radio gestuurde horloge of een smartphone. Wie denkt nu nog aan de sprekende klok….
Alleen een platte batterij kan je stiptheid nu nog dwarsbomen…




3. Een encyclopedie raadplegen


Een schoolwerkje maken?
Een weetje opzoeken?
Een geschiedenisfeit nakijken?
We hadden één plek: de encyclopedie in de leeszaal van de bib. Daar vond je alles!

Google verbande alle encyclopedies naar de Kringloopwinkel…
Maar… eenzaam en alleen opzoekingswerk doen aan je PC haalt het natuurlijk niet bij onze leuke middagen waarop we met z’n allen afspraken aan de bib om opzoekingswerk voor school te doen.



4. Telefoneren in een telefooncel


Op kot in Leuven.
Elke woensdagavond in de rij voor de telefooncel.
Het enige contact met het thuisfront.

Een smartphone had ons vele extra uren vrije tijd opgeleverd…
Maar… we konden wel niet voortdurend gecontroleerd worden door onze ouders.



5. Catalogi ophalen bij het reisbureau

In een reiscatalogus snuisteren was het begin van de vakantiepret.
Daarna ging je naar het reisbureau.
Die regelden je reis van A tot Z.

Nu haal je de voorpret uit booking.com of travelbird.be.
Veel voordeliger en sneller.
Maar… niemand vertrekt nog op reis met over de schouder het praktische tasje waarop in grote letters de naam van het reisbureau.
.

Wie heeft nog aanvullingen op dit lijstje?



10 opmerkingen:

  1. Haha hoe herkenbaar... die telefooncel in Leuven op woensdagavond. Hoe gezellig was dat... aanschuiven in de rij en een babbeltje beginnen met wildvreemde studenten. Zalig toch... En naar een kot fietsen van een vriendin, die dan niet thuis bleek en dan half Leuven door crossen op zoek naar haar...conditie dat we kweekten!
    En een "fuif" was om 11 uur al in volle gang en de café's vol... nu vertrekken ze pas om 1 uur 's nachts.
    Wil ik iets verklappen? Ik heb net deze week voor de lol nog eens naar de sprekende klok gebeld... dat bestaat nog steeds! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oesje, bestaat die nog steeds? Daar moet ik dringend eens naar bellen! En ja, half Leuven rond crossen om iemand te vinden én om 10-11 uur al aan het fuiven zijn. Absoluut herkenbaar!

      Verwijderen
  2. Wat een leuke blog. Ik ga even denken. Die sprekende klok, die kende ik niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je belde naar het nummer van de sprekende klok en een vriendelijke vrouwenstem vertelde je het juiste uur.

      Verwijderen
  3. Jaren lang schreef ik brieven naar mijn vriendin in Suriname. Er kwam mail en nu kan ik in het weekend gratis bellen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heerlijk is dat, hé. Hoewel zo'n brief ook zijn charmes had.

      Verwijderen
  4. Ja, kaartlezen doe ik nog in Frankrijk. Daarvoor speciaal nog een nieuw Michelin boek met al die kaarten erin aangeschaft. Ik vind het zo leuk om het zijweggetje van het zijweggetje te nmen, blijf altijd nieuwsgierig. En echt, zo valt er nog veel te ontdekken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij kopen ook nog steeds Michelin-kaarten van de streek in Frankrijk waar we naar toe gaan. Soms worden wij de GPS ook wel eens beu. Dan geeft mijn echtgenoot me de kaarten in mijn handen en dan rijden we nog eens langs kleine weggetjes, net als vroeger. Heerlijk, toch!

      Verwijderen