Snailmail

Na een razend drukke week waarin geen tijd was voor blogs 
begin ik nu aan een heel leutig verjaar-weekend.

Maar in deze drukke week zat wel één heel groot lichtpunt.

Op maandagavond kom ik een beetje chagrijnig thuis.
Ik ben moe en zie er tegen op om nog te gaan koken...
Eerst maar de post uithalen.
Misschien zit er wel iets leuks in.
Hoewel, sinds Facebook is de stroom vakantiekaartjes opgedroogd.
Vakantiekiekjes bewonder je nu online.
Veel hoop heb ik niet.
Het zal wel hoogstens een reclametje zijn of een verdwaalde factuur die nog met de post aankomt.
Lusteloos open ik de brievenbus
Hé,wat vind ik hier?
Twee dikke enveloppes!
Eentje van haar en eentje van haar.
Op slag is mijn moeheid verdwenen! 
Mijn avond is gered.
Mijn allereerste snailmail ooit!

Vol verwachting open ik heel voorzichtig de omslagen.
En daar komt zoveel leuks uit!
Ik laat jullie meegenieten:

Enkele uren later haal ik dochter van de luchthaven.
Ze komt het huis binnen en vindt mijn snailmail-omslagen.
Ook zij wordt nieuwsgierig.
Mag ze effe kijken?
Natuurlijk mag dat.
Ze vindt het prachtig.
"Net iets voor jou," zegt ze,"wedden dat jij nu ook aan het verzamelen slaat om zo'n enveloppes te vullen..."
Misschien heeft ze wel gelijk.......


Dank je wel Bertie en Marthy!
We hebben elkaar nooit ontmoet, maar door jullie blogs heb ik het gevoel alsof ik jullie al lang ken.
Leuk is dat!
En ... er komt zeker en vast een omslag terug in jullie richting.
Alleen zullen jullie een beetje geduld moeten hebben totdat ik ook één en ander verzameld heb...

Leutig Twente

Twente is een echt leutige streek (althans toch het kleine stukje dat wij ervan zagen)
We besloten een écht onthaastingsweekend te houden.
De auto mocht 3 daagjes uitrusten op de hotelparking. 
We zouden alles te voet en met de fiets doen. 
En of we tot rust kwamen!

Daarom deel ik

8 goede redenen om een korte vakantie in Twente door te brengen:

1. Twente = fietsland
   Je kan er echt heel leuke fietstochtjes maken. Het is er lekker vlak én heeft - zoals op vele plekken in Nederland - heel veilige fietspaden.
   Het bulkt er van de fietsknooppunten en je kan gewoon niet verkeerd rijden.
   
   
   
   
2. Twente = wandelland
   Leuke paden door bossen en weiden.
   
   
   
   
3. Twente = heerlijke natuur.
   We zagen verschillende reigers en zelfs een ooievaar!
   
   
   
   
4. Oldenzaal. Ik was weg van de Herdenkingstuin. Ooit had er een synagoge gestaan. WO II vermoordde alle joodse inwoners. In de plaats van de synagoge kwam een stadhuis. Om de vele joodse slachtoffers te gedenken legde men de tuin aan. Het is er rustig en sereen. Een oud heertje kwam er even verpozen. We raakten aan de praat. Hij was 50 jaar geleden uit Amsterdam naar hier verhuisd voor zijn werk. Hij hield van het stadje én van de herdenkingstuin…
   
   
   
   
   
5. Denekamp. Een klein en aller-rustigst stadje. En …  je kan er heel lekker eten! O.a. bij grand-café De Hoorn. We aten er een heerlijke 3-gangen maaltijd.
   
   
   
   
   
6. Ootmarsum. Een meer toeristisch stadje. We bezochten het op zondag en alle winkeltjes waren er open. Een leuk, klein stadje met heel veel wonderlijke hoekjes.
   
   
   
   
   
7. Landhuis Singraven. Hier is enkel een geleid bezoek mogelijk.  Maar de vrijwillige gidsen zijn heel enthousiast en vertellen honderduit over de zonderlinge Willem die het hele huis bemeubelde in Louis XV stijl en er toch nauwelijks iemand binnen liet. De tuin is ook de moeite waard en bij de watermolen hebben ze heel lekkere ijsjes!
   
   
   
   
   
8. Onderweg kan je stoppen bij een boerderij waar ze 'boerenijs' en 'krentenwegge' aanbieden.
   Echt superleutig: je ziet een pijltje met "boerenijs en koffie", je volgt het en komt terecht op een boerenerf, waar ze enkele tafeltjes en stoeltjes hebben buiten gezet en waar je het lekkerste ijs eet.  En krentenwegge ... ik ben fan! (maar ik denk liever niet aan de kcal die zo'n plakje bevat)
   
   
   

De Bongobon

Het zou een kort weekendje dichtbij huis worden.
Het werd een lang weekend in Twente.
Hoe dat zo kwam?
Eigenlijk is het opnieuw een lang verhaal.
Het verhaal begon vorig jaar.

Midzomer.
We vieren mijn verjaardag.
Ik krijg een Bongobon voor een weekendje weg.
Ik spaar de bon.
Iets leuks achter de hand voor de dag dat ik er écht behoefte aan heb...

Het wordt opnieuw zomer.
Iedereen is met vakantie.
Wij moeten nog 2 maand wachten op onze Frankrijkreis.
We willen ook wel eens een paar daagjes weg.
De Bongobon wordt bovengehaald.

We willen niet te ver reizen.
Hoogstens een tweetal uurtjes.
Ik kies voor Lommel, maar daar is geen plaats meer.
CeT bladert in het Bongoboekje.
Kijk... een hotel met een zwembad!
Hij houdt van zwemmen.
Op het Bongokaartje is een stipje aangeduid.
Net een 2-tal uurtjes rijden.
Beuningen...

Ik raadpleeg Google maps.
Beuningen ligt naast Nijmegen, dichtbij Arnhem.
Daar kunnen we wel één en ander bezoeken.
Ik ben enthousiast.
Met de Bongobon is enkel nog op zondagnacht plaats.
Maar kijk: op de hotelwebsite kan ik nog boeken voor vrijdag- en zaterdagnacht.
Dan maken we er een lang weekend van!
We gaan ervoor!


Ik boek en begin aan een lijstje met wat ik zoal wil zien in Arnhem en Nijmegen.
Ik vind: 'de 4-daagse van Nijmegen'.
Tiens, eigenaardig dat ik net dat weekend nog heb kunnen boeken...
Zou dat hotel wel koosjer zijn?

Ik zoek de juiste ligging van het hotel  op.
In Google maps typ ik de gegevens in...

Oesje ... hier klopt iets niet!
Dit hotel ligt weliswaar in Beuningen, maar dit is een gehucht op 1,5 km. van Denekamp!
Helemaal niet waar het stipje op het Bongokaartje stond en ook niet waar Google maps Beuningen legde!

Op het rode stipje ligt het hotel in werkelijkheid

Denekamp?
Nog nooit van gehoord!
Denekamp ligt in ... Overijssel ...
Overijssel???
Dankzij Wikipedia weet ik al snel alles over die streek.
Ik heb blijkbaar geboekt in Twente.
Weiden en bossen ... enkele piepkleine stadjes ... en de grens met Duitsland ...
Dik 3 uur rijden...
We schrikken ... dat was écht niet de bedoeling...
Terug omboeken?
Met de Bongobon zal dat wel lukken, maar de hotelwebsite is betaald bij de boeking.
Een annulatiemogelijkheid zat er niet bij.

Niks omboeken!
Ik vind het een heerlijk avontuur!
We nemen gewoon de fietsen en de wandelschoenen mee ...
en ik weet zeker dat het een heerlijk weekend wordt!
CeT houdt niet zo van verrassingen, maar als hij van de eerste schrik is bijgekomen begint ook hij enthousiast plannen te maken.
En Twente is super!
(wordt vervolgd)

Kroning

Je kan het maar één keer om de 7 jaar zien.
We hadden kaarten voor de tribune en een drankje vooraf.
We hadden er wel zin in.

Een processie...
Dat was geleden van mijn kinderjaren. 
Toen had je om de haverklap processies.
Ooit liep ik mee.
In mijn maagdelijk witte ‘eerste communie – jurkje’.

We waren dus benieuwd.
De Kroningsfeesten 2016.
Er zouden 3000 inwoners van de stad Tongeren deelnemen aan de processie.
We hadden geluk met het zachte weer.
We hadden een fijne zitplek op de tribune.

En we hebben genoten!
Ik heb getracht enkele foto’s te nemen.
Dat was niet zo gemakkelijk van op die tribune.
Maar ik laat jullie toch mee genieten.

Mijn favorietjes?
De schaapsherder met zijn overijverige maar oh zo efficiënte bordercollie.
Geen enkel schaap stapte uit het gelid.
En… de Romeinse soldaten.
Zonder bordercollie, maar met een aanvoerder.
Ook bij hen stapte er geen enkel uit het gelid.

Stokroos

Wat ik vandaag zo leutig vind?
Het eerste bloemetje van mijn stokroos begint te ontluiken.

Ik hoor je al denken: "Maakt dat haar nu blij? Zo'n simpele stokroos die bloeit!"
Ha, maar mijn stokroos heeft al een heel leven achter zich, hoor.
En eigenlijk is het weeral een verhaal...

Twee jaar gelden huurden CeT en ik een gîte in de Charente Maritime.
Een heerlijke streek, met leuke oude dorpjes én overal in die dorpjes stokrozen.
We logeerden in Talmont sur Gironde, één van de 'plus beaux villages de France'.
In dat dorp mag je niet binnen met een wagen en er staan honderden stokrozen.
Er is ook één groot verbod in het dorp: je mag géén zaad van de stokrozen afhalen.
Tja, als elke toerist een paar zaadjes zou meenemen, zouden de stokrozen snel uitgeroeid zijn...

Onze gîte stond een beetje  buiten het dorp.
In de tuin stonden stokrozen.
Het was moeilijk, maar ik pikte geen zaadjes.

En toen kwam de dag dat we zouden afreizen.
Ik hield nog een lange babbel met de eigenares.
Het klikte goed tussen ons.
Ik gaf haar een compliment over de mooie stokrozen in haar tuin.
Ze aarzelde niet.
In een oude enveloppe kreeg ik een aantal zaadjes mee...

Natuurlijk zaaide ik ze direct thuis in een grote bloembak.
De zaadjes voelden zich goed en groeiden als kool.
En toen... brak er een kip uit overdag.
Er was niemand thuis...
's Avonds waren al mijn kleine stokroosjes gewoon afgeknabbeld. 
Ik was boos op de kip en een beetje verdrietig omdat ik mijn herinnering aan een heel leuke vakantieplek kwijt was.

De volgende lente kocht ik een stokroos in het tuincentrum. 
Ze bloeide, ze was mooi, maar het voelde niet hetzelfde...

Maar ... ondertussen had ik de bloembak met afgeknabbelde plantjes laten staan ... én die kwamen terug tot leven!
Deze lente kon ik er zowaar een aantal uitplanten.
Ze groeiden en groeiden en ... sinds enkele dagen staan de eerste bloemen klaar om open te springen.
Omdat de bloemen in de tuin van de gîte alle kleuren hadden, waren we heel erg benieuwd.
Er werd gegist en gewed in hotel mama...

En kijk! Is het geen wondermooie kleur?

Kwakkelzomer?

Die slechte zomer laten we niet aan ons hart komen.
Dochter en ik  hebben samen een dagje vakantie.
Het weerbericht was goed gisterenavond.
We besloten de namiddag in de tuin door te brengen.
Gezellig wat lezen en handwerken in het zonnetje...

Af en toe komen boze wolken ons geluk verstoren. 
Dan wordt het plots weer killig.
Maar daar trekken we ons niets van aan.
We houden een warm fleece-dekentje in aanslag
en genieten van het zalig ontspannen in de tuin.

Stiekem

Ik heb een voordeel ontdekt aan deze grauwe, regenachtige kwakkelzomer.
Het is GEEN zwembadweer.
Mochten we nu ons zwembad hebben opgezet,
dan hadden we er nog geen enkele keer kunnen in zwemmen.
Goedkoop zou het wel geweest zijn. 
We hadden het niet eens hoeven te vullen met water.
Daar zouden de stortbuien wel voor gezorgd hebben.

Nu zijn we dus blij dat we niet alle werk voor niets hebben gedaan.
Er staat dit jaar weliswaar geen zwembad,
maar we hebben het nog geen enkele dag gemist.

En stiekem, heel stiekem werk ik toe naar mijn droom.
Het prieeltje op de plek van het zwembad.
De houtsnippers waren wel een mooie oplossing,
maar ik miste nog iets.
Iets dat het eentonige van de bruine snippers zou onderbreken.
De bloemetjes deden hun best, maar toch ...
Ik vond ‘tijdelijke’ terrasbestrating voor die plek.
In 20 minuutjes had ik ze gelegd.
Ik kan ze even snel terug weghalen.
Voetje voor voetje op kousenvoeten komt de droom dichterbij…

Leutige pull

Hij is af! Mijn zelfgemaakte Bernadette-pull.
Ik zag hem voor het eerst voorbijkomen bij haar.
De weken erna zag ik meer en meer mensen met zo'n leuke vest.
En een pull breien met hele dikke naalden ... dat wou ik wel eens proberen.
Maar toen kwam de twijfel.
Zou zo'n pull niet enorm verdikken?
En ik heb een wol-allergie ...

Vriendin van één van de zonen kwam langs.
Ze droeg een schat van een Bernadette-pull.
Hij stond haar super! 
(wat ik haar natuurlijk meteen vertelde)
Ik was een beetje jaloers.
(wat ik haar ook vertelde)

De winter ging voorbij.
Zonder Bernadettepull voor mij.

En toen... werd het moederdag.
Een week van tevoren kwam ik plots op een idee.
Ik weet dat mijn kinderen altijd op het laatste ogenblik nog snel naar een cadeautje moeten zoeken.
Dus ik stelde een nieuwe regel in.
Geen cadeautjes wou ik voor moederdag.
Wel een paar uurtjes van hun tijd.
Ik zou met elk afzonderlijk iets leuks doen.
Een paar uurtjes naar een museum of een stad bezoeken of een lange wandeling of... ze mochten kiezen...

Maar die avond kwam zoon toch met een cadeautje.
Hij en vriendin hadden het al gekocht vooraleer ze hoorden van de nieuwe regel.
Ze hadden de winkel bezocht waar vriendin haar pull kocht.
Maar in de lentecollectie waren er geen Bernadette-pulls.
En toen kreeg vriendin een lumineus idee.
Ze kent mijn breilust.
Ze trokken dus naar de handwerkwinkel.

Uit de geschenkverpakking kwam de zachtste en meest knuffelige wol ooit.
Mohair met zijde ... dat schuurt en jeukt zeker niet.
Ik begon natuurlijk meteen te breien. 
En vandaag is hij af!
Hij is lekker warm en ongelooflijk zacht.
Of hij al dan niet verdikt kan me eigenlijk niets schelen.
Ik ben er gewoon heel erg blij mee.