vrijdag 30 juni 2017

Door het bos

Er zijn werken op de weg naar mijn weekboodschappen.
Jammer, nu moet ik omrijden.
Hoewel, met de wagen voel je daar niet zo veel van.
En ik maak er iets fijns van.

Ik kies voor de weg door het bos.
Ik hou van die weg.
Je rijdt er tussen de bomen.
Het is een rustige weg, er is niet veel verkeer.


Dus kan ik doen wat ik op die weg graag doe.
Ik ga dan heel traag rijden.
Echt heel erg traag.
Ik zet alle raampjes open.
Dan hoor ik de vogeltjes fluiten en snuif ik de heerlijke bosgeur op.


Nee hoor, mijn weekboodschappen kan ik niet op de fiets doen.
In het weekend is het altijd heel druk in hotel mama.
Dan heb ik veel boodschappen nodig.
Heel veel boodschappen.
Dat kan echt niet op de fiets.
(bovendien is die bosweg écht niet vlak, ik moet enkele pittige heuvels op)
Maar door het bos rijden is leutig.
(en er stond zowaar nog een aardbeiverkoper op mijn weg)
Een goed begin van mijn weekend.

Fijn weekend aan alle bloglezers!

vrijdag 23 juni 2017

Ruimtelijk inzicht

Ik heb het niet. Echt niet!
Dat is jammer, want het speelt me vaak parten.
Deze week bijvoorbeeld.

Woensdagochtend, midden in een hittegolf.
Ik ben heel vroeg opgestaan.
Om 6 uur 's ochtends kan ik ons huis nog koel krijgen.
Hét perfecte ogenblik om enkele manden strijk weg te werken.
Tegen 9 uur zijn de meeste huishoudelijke taken gebeurd.
Tijd voor de weekboodschappen.
Die wil ik vandaag eens in een andere winkel doen.
Naast die winkel is er immers een Brico.
Daar wil ik absoluut naar toe.
Het onkruid schiet weer welig op tussen mijn terrasstenen.
Ik las een artikel over de efficiëntie van onkruid wegbranden.
Af en toe doe ik mezelf een cadeautje.
Vandaag wordt het een elektrische onkruidbrander.

Ik vind de ultieme onkruidbrander én er is nog 15 % afslag op.
Jochei!
Onkruid, here I come!

En dan ... zie ik hem....
... dé perfecte tuintafel ...
... helemaal bijpassend bij de 4 stoelen
die ik eens in een opwelling (want een koopje) kocht.
Ze hebben hem zowaar in de grootste afmeting: 110cm diameter.
Daar kan je gemakkelijk met 4 personen aan eten.
Net gepast voor de dagen waarop hotel mama niet volzet is.


Een vriendelijke jongeman zoekt de tafel voor me op in het magazijn.
Hij deponeert een groot pak  bij de kassa terwijl ik een winkelkarretje haal.
Dolgelukkig rijd ik met mijn vondst naar mijn auto.
Ik wil de verpakking in mijn koffer tillen.
En dan pas besef ik dat dit helemaal niet zal  lukken.
Hoe ik het pak ook draai of keer,
ik kom dik 5 cm. te kort...

De zon brandt ongenadig op deze parking.
Het pak is loodzwaar.
Een 'stalen' tuintafel.
Waar zat mijn verstand toen ik dit kocht?
Had ik dan gedacht dat dit een lichtgewicht zou zijn?
Het zweet breekt me uit.
En in de wijde omtrek geen enkele jonge held te zien
die een middelbaar vrouwtje ter hulp wil schieten.
Dit probleem zal ik zelf moeten klaren...

Ondanks de hitte  tracht ik probleemoplossend te denken.
Hoe krijg ik dat ding thuis?
Als ik nu eens...
Maar natuurlijk! Dat is dé oplossing!
Die tafel is ROND, maar zit in een VIERKANTE verpakking!
Met mijn autosleutel breek ik de verpakking open.
Ik til het zware pak weer omhoog
en laat voorzichtig de ronde tafel in de kofferopening glijden.
GELUKT!!!
Een uurtje later kom ik mét weekboodschappen én een leuke tuintafel thuis.



En nu geniet ik van mijn leutige nieuwe tuintafel
en kijk uit naar een minder heet
maar toch zonnig weekend.

Fijn weekend aan iedereen!


vrijdag 9 juni 2017

Vrouwenmantel

Deze morgen werd ik wakker met donderslagen en bliksemschichten.
De hele voormiddag regende het pijpenstelen.
Maar kijk, nu trekt de hemel helemaal open en komt de zon terug piepen.
De tuin ziet er terug helemaal fris en blij uit door dit extra water.
Hoe leutig is dat om het weekend te beginnen!

Ik maakte meteen een wandelingetje door de tuin, het foto-apparaat in aanslag.
het allermooiste vond ik de vrouwenmantel.
Duizenden druppeltjes stralen de zon tegemoet.


En dan denk ik aan een verhaal uit mijn jeugd.
Ik ken de titel niet meer.
Maar het ging over een arme man.
Hij beweerde dat hij steenrijk was.
Hij had een veld vol diamanten bij zijn huisje.
Je moest er wel vroeg voor opstaan.
Heel wat gegadigden stonden de volgende morgen al vroeg aan zijn huisje.
Wat bleek?
De diamanten waren de dauwdruppels aan de grassprietjes.
De menigte keerde teleurgesteld terug.
Toch was die man heel rijk, want hij genoot van de eenvoudige dingen....

Ik weet niet meer waar ik het verhaal hoorde of las.
Misschien op een bezinningsdag of in de catecheseles op school.
Maar het is me wel altijd bij gebleven.
Toen ik daarnet de vrouwenmantel zag, dacht ik er terug aan.

Een fijn en zonnig weekend voor  jullie allemaal!

dinsdag 6 juni 2017

De Nederlandse studenten

Het stond vorige week in de krant.
In acht jaar tijd is het aantal Nederlandse studenten aan de Vlaamse universiteiten verdubbeld.
Ze zijn ondertussen met bijna 10.000.

Reden? “ Vlaanderen is dichtbij en de kosten zijn relatief laag. Zo bedraagt het collegegeld – vanaf 890 euro – minder dan de helft van in Nederland, ontbreekt een langstudeerboete en vind je in de Vlaamse studentensteden makkelijker een kamer. Maar dé reden om de overstap te maken, is dat studenten niet ingeloot worden in Nederland, waar voor geneeskunde en diergeneeskunde een numerus clausus geldt.”
(Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170529_02903343 )


Wat er verder in het artikel stond?
Die arme Nederlandse studentjes komen onwetend en onvoorbereid in een totaal andere cultuur terecht.
De cultuurshock blijkt immens.
Een Nederlandse krant nam hierrond een enquête af  en liet er een sociaal psycholoog op los.
Hij ontdekte 12 culturele verschillen.
In een infografiek toonde de krant 7 culturele verschillen die tot ‘problemen’ kunnen leiden.

Ik woon dicht bij een universiteitsstad.
Ik hoor de laatste jaren inderdaad veel meer ‘Hollands’ (zoals wij verkeerdelijk zeggen)  spreken en ik zie veel meer auto’s met Nederlandse nummerplaten.
Maar of die studenten nu echt helemaal het noorden kwijt raken in Vlaanderen?
Dat zou me toch verwonderen.
Zo onoverkomelijk lijken die ‘culturele verschillen’ me toch niet.
De studentjes zijn jong, praten (ongeveer) dezelfde taal en hebben een gelijkaardige vooropleiding.
Veel problemen zou dat toch niet mogen geven.

En onwelkom zijn ze ook al niet.
Op de website van de universiteit zie ik zowaar een aparte pagina voor Nederlandse studenten.
Naast de noodzakelijke info over de opleidingen, huisvesting en studiebegeleiding,
vind je er ook een woordenlijst van Vlaamse woorden.
Die memoriseren studenten maar best vooraleer ze hier hun studies aanvatten.

Een greep hieruit:
Willen ze iets eten, dan bestellen ze  ‘friet’, ‘croque monsieur’ of een ‘club’.
Als ze niet genoeg ‘blokken’, zouden ze wel eens kunnen ‘buizen’.
’s avonds kunnen ze naar de ‘facbar’, waar ze aan de ‘toog’ een ‘pint’ bestellen.
En als ze dan niet te veel ‘fuiven’ op hun ‘kot’ organiseren, moet het hen wel lukken hier in Vlaanderen.

PS: Begrijp je deze ‘Vlaamse’ woorden niet? Laat het me weten, dan plaats ik een vertaling op mijn blog ;-)

vrijdag 2 juni 2017

De oude matras

Wat ik op deze vrijdag leutig vind?
Het prachtige weer, uiteraard.

Maar ook: ik kan niets weggooien.
 “Of ik daar dan blij mee ben?”, hoor ik je vragen.
Nee, uiteraard niet.
Dat is zelfs heel vervelend en oorzaak van onenigheid met CeT.
Hij kan immers wel goed weg gooien.
Maar ik bewaar al vele jaren (echt héél vele jaren)
 een dunne éénpersoonsmatras.
De matras hoorde oorspronkelijk op een zetel
(onze eerste  dure aankoop als jong koppeltje).
Daarna gebruikten we hem als slaapplaats voor vriendjes die bleven slapen.
Daartoe verstopte ik hem onder het bed van één van de zonen.
Uiteindelijk kwam de matras, goed opgerold,  in de garage terecht.
CeT legde hem af en toe  stiekem bij de stapel die naar het containerpark moest.
Even stiekem haalde ik hem weer weg en gaf hem een plaatsje in de garage.

Deze week had ik een plan.
Een plan voor een mini-projectje.
Op mijn romantische buitenbank hoorde iets zachts om op te zitten, vond ik.
Het stofje ervoor had ik al.
Op de kop getikt voor 3 euro in de kringloopwinkel.
Ik wou zelf iets in elkaar knutselen.
Mijn matras kwam uitstekend van pas.
Ik mat alles goed na.
Met een grote schaar sneed ik zorgvuldig een stuk uit de matras.
Hoewel ik een heel onervaren naaister ben, was ik wel blij met mijn resultaat.
(en onze billen zijn ook heel blij met het zachte matrasje)


Ik heb nog twee bijhorende stoelen, maar net niet genoeg stof.
Daar moet ik me nog even grondig  over beraden…
Misschien iets ineen flansen met patchwork?


En wat er deze week nog leutig was?
Ik kreeg een prachtige bos pioenen van de vriendin van één van de zonen.
Bij haar thuis hebben ze een hele pioenenhaag.
‘Boerenrozen’ noemen ze de bloemen.
Ik kende het woord niet, maar vind het wel een leuke benaming.
Het doet denken aan een oud boerenhof,
waar de hond en de poes en de kippen je vrolijk tegemoet trippelen.
De pioenen ruiken heerlijk en ik ben er super blij mee.
Ik heb met haar mama al afgesproken dat ik in het najaar een stukje pioenstruik krijg.


Een mooi  begin van het weekend, dus.
Aan elk van jullie wens ik een heerlijk lang Pinksterweekend!