In Vlaanderen is er een nieuwe wetgeving.
Al wie nog een kitten weg geeft,
moet het beestje eerst laten castreren of steriliseren
én bovendien laten chippen voor registratie.
Ze willen hiermee de overpopulatie aan wilde katten indijken.
Misschien ligt het aan mij, maar ik begrijp deze wet echt niet.
Hoe kan je door een wet op huiskatten
de populatie wilde katten indijken?
Mijn vrees?
Na verloop van tijd
vind je nergens nog een tamme huiskat.
Ha nee, die zijn allemaal van jongsaf gesteriliseerd of gecastreerd.
Want zeg nu zelf:
wie gaat zoveel geld uitgeven om twee keer per jaar
een nest van gemiddeld 4 kittens naar de dierenarts te brengen?
U en ik die een poes houden voor de gezelligheid?
Ik dacht het niet.
Huiskatten zullen enkel nog gekweekt worden
door mensen die snel veel geld willen verdienen
en geen tijd nemen om met de kittens te spelen
of hen lang genoeg bij de moederkat te laten.
Ze zullen gekweekt worden voor hun kleur
of de mooie tekening van hun pels.
Hierdoor zullen ze al snel enkele honderden euro's gaan kosten.
Maar of het even leuke beestjes blijven?
Poes Kleintje en poes Muis kwamen allebei van dezelfde boerderijpoes.
Een gezonde jager die op de boerderij een goede verzorging kreeg.
Haar nestjes werden weg gegeven.
Wij maakten daar dankbaar gebruik van.
Wij houden van onze poezen.
En ja, ze werden gesteriliseerd.
Uit eigen beweging, omdat ik geen zin had
om 2 keer per jaar 4 gezinnen te zoeken
die goed voor onze kittens zouden zorgen.
Maar ik ken een aantal mensen die hun poes
eerst een paar keer laten jongen vooraleer ze haar steriliseren.
Die kittens worden vertroeteld
en ze leren jagen van de moederpoes.
Ze vinden altijd gemakkelijk een plaatsje bij iemand.
Helemaal gratis.
Meer moet dat toch niet zijn?
Ik sta achter een registratie voor katten.
Maar laat die zorg aan de ontvanger van de kat,
net als de keuze of je je kat laat castreren of steriliseren.
Wat is jouw mening?
maandag 15 januari 2018
vrijdag 12 januari 2018
Voederplekjes
De kerstballen zijn terug opgeruimd
en iedereen in hotel mama is terug aan het werk.
Dagelijks heb ik nog plezier van mijn cadeautjes onder de kerstboom.
Welke cadeautjes wil ik hier met jullie delen?
Twee cadeautjes die ik super leutig vind.
Twee voorwerpen waarvan ik blij word
telkens als ik in mijn PC hoekje zit.
Cadeautjes waarmee ook mijn vogelvriendjes heel gelukkig zijn.
Het roodborstje en de meesjes zijn er verslaafd aan.
En ik...
... ik zit aan mijn PC en ik geniet.
Dit is nog leuker dan bloggen of Facebook of Google.
En ik wil jullie laten meegenieten.
Mijn foto's zijn niet zo mooi als ik had gewild.
Maar ik wou mijn 'vriendjes' niet te veel opschrikken.
en iedereen in hotel mama is terug aan het werk.
Dagelijks heb ik nog plezier van mijn cadeautjes onder de kerstboom.
Welke cadeautjes wil ik hier met jullie delen?
Twee cadeautjes die ik super leutig vind.
Twee voorwerpen waarvan ik blij word
telkens als ik in mijn PC hoekje zit.
Cadeautjes waarmee ook mijn vogelvriendjes heel gelukkig zijn.
Het roodborstje en de meesjes zijn er verslaafd aan.
En ik...
... ik zit aan mijn PC en ik geniet.
Dit is nog leuker dan bloggen of Facebook of Google.
En ik wil jullie laten meegenieten.
Mijn foto's zijn niet zo mooi als ik had gewild.
Maar ik wou mijn 'vriendjes' niet te veel opschrikken.
dinsdag 2 januari 2018
Het leven zoals het is.
Een nieuw jaar start met nieuwe voornemens.
Eentje daarvan is om weer regelmatiger te bloggen.
Inspiratie, dat is meestal mijn struikelblok.
Dus dacht ik: "Waarom niet eens een reeksje over
het leven zoals het is in hotel mama?"
Tussen kerst en Nieuw vertoefden CeT en ik
een weekje aan onze Belgische kust.
Natuurlijk waren de bewoners van hotel mama ook welkom.
Twee van hen kwamen ons enkele dagen bezoeken.
Het was een rustig, stressloos weekje.
We wandelden veel,
kwamen in een heuse storm terecht,
(wat we erg spannend vonden,
we werden kletsnat
maar ach, we hadden een warm appartement
met een hete douche in het vooruitzicht)
we wipten even de Franse grens over voor inkopen
en we kwamen gisteren ontspannen terug thuis.
(hoewel we een uur te lang over onze terugtocht reden
wegens een omgewaaide boom op de autosnelweg).
Vandaag is het hele hotel mama terug aan het werk.
Ik ben de geluksvogel die nog twee daagjes vakantie heeft.
En ik zal deze kunnen gebruiken.
De voorraden moeten nodig aangevuld
...en...
ik heb stapels was te verwerken.
Deze foto nam ik toen er al drie machines gedraaid waren.
Ik heb er nog enkele te gaan.
Maar dat vind ik niet erg.
Ik heb een goede machine,
een betrouwbare droogkast,
en een krachtige stoomgenerator voor de strijk.
En... ik hou veel meer van wassen en strijken dan van poetsen.
Eentje daarvan is om weer regelmatiger te bloggen.
Inspiratie, dat is meestal mijn struikelblok.
Dus dacht ik: "Waarom niet eens een reeksje over
het leven zoals het is in hotel mama?"
Tussen kerst en Nieuw vertoefden CeT en ik
een weekje aan onze Belgische kust.
Natuurlijk waren de bewoners van hotel mama ook welkom.
Twee van hen kwamen ons enkele dagen bezoeken.
Het was een rustig, stressloos weekje.
We wandelden veel,
kwamen in een heuse storm terecht,
(wat we erg spannend vonden,
we werden kletsnat
maar ach, we hadden een warm appartement
met een hete douche in het vooruitzicht)
we wipten even de Franse grens over voor inkopen
en we kwamen gisteren ontspannen terug thuis.
(hoewel we een uur te lang over onze terugtocht reden
wegens een omgewaaide boom op de autosnelweg).
Vandaag is het hele hotel mama terug aan het werk.
Ik ben de geluksvogel die nog twee daagjes vakantie heeft.
En ik zal deze kunnen gebruiken.
De voorraden moeten nodig aangevuld
...en...
ik heb stapels was te verwerken.
Deze foto nam ik toen er al drie machines gedraaid waren.
Ik heb er nog enkele te gaan.
Maar dat vind ik niet erg.
Ik heb een goede machine,
een betrouwbare droogkast,
en een krachtige stoomgenerator voor de strijk.
En... ik hou veel meer van wassen en strijken dan van poetsen.
Abonneren op:
Posts (Atom)