woensdag 28 maart 2018

Reuma en de schilder

Op vakantie in Zuid-Frankrijk bezochten we het museum Renoir in Cagnes-sur-mer.
Het is niet zo'n groot museum,
maar het is wel de plek waar de schilder zijn laatste jaren doorbracht.
Ik hou van dergelijke musea.
De plek zelf vertelt al een verhaal, vind ik.
Het huis is terug in de staat hersteld zoals het was begin 20ste eeuw.
Er waren weinig bezoekers als wij het bezochten.
Ideaal dus om de sfeer op te snuiven.


Een kort verhaaltje over Renoir.
Renoir had heel veel last van reuma.
Een reuma die zijn gewrichten vervormde.
De laatste jaren van zijn leven waren zijn handen tot klauwen vervormd.
Toch wilde hij nog steeds zo graag schilderen.
Hij kon ook niet meer stappen.
Een beroerte had zijn benen verlamd.
En zijn atelier was op de eerste verdieping...


Zijn omgeving kwam hem ter hulp.
Elke dag droeg een huishoudster hem naar boven, naar zijn atelier.
Daar bond ze met zachte katoenen doeken een penseel in zijn handen.
Gezeten in zijn rolstoel voor zijn schildersezel,
kon hij toch nog zijn talent gebruiken.


Mooi vind ik dat.
Ondanks zijn ziekte en zijn leeftijd had hij toch nog de gedrevenheid om te schilderen.
En de mensen rond hem zorgden dat dit ook kon.

vrijdag 23 maart 2018

Mijn werkmakkertje

Wat ik op deze vrijdag leutig vind?

Mijn werkmakkertje, een tuin-handzaagje:


Hoe mijn makkertje in mijn leven is gekomen?
Op een mooie dag leende CeT zijn kettingzaag uit en die gaf de geest.
Tja, kan gebeuren met een zaag die 25 jaar oud is.
CeT wilde geen nieuwe zaag meer kopen.
Tuinwerkzaamheden zijn niet zijn favoriete bezigheid.
Nu heb ik zelf zelden een kettingzaag nodig in de tuin.
(grote werkzaamheden besteed ik uit en die betaalt CeT met plezier)

Maar we hebben een grote tuin.
Ik snoei toch wel vaak takken die net te groot zijn voor mijn takkenschaar.
Ik zocht dus iets gemotoriseerd.
En ik vond dit oplaadbare handzaagje.
Ik hoef niet te knoeien met benzine.
Ik kan geen snoer doorzagen,
want het zaagje werkt op een oplaadbare accu.
Helemaal mijn ding, dus

En vandaag werkte ik aan mijn nieuwe tuinplekje.
Jullie krijgen het wel te zien als het af is.
Ik verklap nu al dat het gaat over een stukje tuin
dat volledig overwoekerd was
door bramen en klimop en wilde rozen en vlierstruiken.


De bramen en de klimop zijn al weg gehaald.
Nu waag ik me aan de vlierstruiken.
Maar ...
ik heb mezelf een beetje overschat.
Ik ben niet zo sterk als ik dacht.
Ik krijg de taaie wortels niet stuk met mijn spade.
En vaak ook niet met een takkenschaar.


En dan is er mijn werkmakkertje.
Een blootgelegde wortel is zó doorgezaagd.
Leutig!



dinsdag 20 maart 2018

De dag voor het vertrek

Ai, bijna een maand niet geblogd.
Maar ik heb een geldig excuus dit keer.
Ik verbleef in mijn favoriete vakantieland.
Bij mijn terugkeer had ik het veel te druk met wassen, strijken en poetsen.
(mijn poetsvrouw belde net die week af en de bewoners van hotel mama
hadden niet echt aan stofzuigen gedacht, laat staan aan poetsen ).

En vóór mijn vertrek had ik het ook superdruk.
CeT lacht me altijd uit en beweert dat ik een 'moeder kloek' ben.
Maar ik kan het niet helpen.
Hoewel de bewoners van hotel mama ondertussen allemaal volwassen zijn,
voel ik toch nog steeds de drang om hen niet zonder eten en drinken
alleen thuis achter te laten.
De dag  voor mijn vertrek is dus hectisch,
maar daarna geniet ik extra van mijn welverdiende vakantie.

"Hoe ziet zo'n dag er dan uit?" vraag je je misschien af.
Tijd voor een nieuwe aflevering 'het leven zoals het is'.

Ik zorg dat de kleren van alle bewoners gewassen en gestreken zijn:




Dan ga ik inkopen doen, want ik weet dat er niet al te veel
gekookt zal worden tijdens mijn afwezigheid.



Ik stap binnen in het plaatselijk kantoor van de mutualiteit,
want natuurlijk ben ik weer vergeten online 
mijn Europese ziekteverzekeringskaart aan te vragen 
en natuurlijk is mijn vorige kaart net verlopen.
En uiteraard is het er net een druk momentje 
en stap ik pas 45 minuten later weer buiten.


Aan de bankautomaat gaat het iets sneller. 
Een kredietkaart is handig, maar soms heb je ook wat cash geld nodig.


Mijn valies is snel ingepakt. 
Ik ga ervan uit dat het aan de Côte d'Azur een stuk warmer zal zijn als hier, 
maar ik speel toch op zeker en pak ook een dikke pull in.


Nog vlug even stofzuigen en het sanitair proper maken.
En dan, als de dag bijna om is, volgt nog het belangrijkste: 
de handbagage:

Moe maar voldaan duik ik 's avonds het bed in,
om de volgende morgen vol verwachting
in het vliegtuig  te stappen.