dinsdag 16 mei 2017

Een verhaal uit Polen


Groot, breedgeschouderd, rosse baard en haren, doordringende staalgrijze ogen,
ongeveer midden de 30.
Thomas, onze Poolse gids.
Twee dagen al, stappen we achter hem aan.
Hij vertelt honderduit over de Poolse geschiedenis.
Laat ons kennis maken met Poolse lekkernijen.
Toont ons de mooiste plekjes van Krakau.
We hangen aan zijn lippen.

Nu zitten we gezellig samen in een cafeetje. Buiten regent het pijpenstelen. We genieten van een warme koffie. Sommigen wagen zich aan de wodka. De tongen komen los. We willen alles weten over het leven van alledag in Polen. Herinnert onze gids zich nog iets van het communisme?

Thomas was nog jong toen de Berlijnse muur viel. Een jaar of zeven, schat hij. Maar toch heeft hij  nog herinneringen aan die tijd. Sommige zijn vaag. Hij staat hongerig in de rij aan de hand van zijn mama. Ze hopen dat de kruidenier nog iets lekkers in voorraad heeft als zij aan de beurt komen. Soms is er enkel azijn. Soms hebben ze meer geluk.

Eén duidelijke herinnering heeft hij nog wel. Die wil hij met ons delen.
In die tijd is er in Krakau één winkel waar je Westerse waren kan kopen.
Je betaalt er niet in zloty, maar in Amerikaanse dollars of Duitse marken.
De doorsnee Pool moet lang sparen vooraleer hij hier iets kan bemachtigen.
De ouders van Thomas spaarden vanaf zijn geboorte.
Vandaag wordt hij zes jaar.
Zijn ouders hebben een heel speciale traktatie voor hem.

Ze nemen hem mee naar de Westerse winkel.
Daar verkopen ze lego.
Thomas mag een doos lego kiezen.
Een enorme traktatie in zijn jonge leventje!

Zijn ouders zijn erin geslaagd om 6,5 dollar te sparen.
Een hele som voor een jong Pools gezin.
Niet zo heel veel geld in Westerse normen...
De grote legodozen zijn te duur.
Maar zijn ouders vinden wel twee kleinere doosjes waaruit hij mag kiezen.
Een brandweerwagen of een boerderij.
Na lang wikken en wegen kiest hij voor de boerderij.
Dolgelukkig stapt hij de Westerse winkel buiten.

Dertig jaar later heeft hij zelf kinderen. Ook zij spelen met lego. Van één stuk moeten ze afblijven. Dat ligt niet tussen het ander speelgoed. Het staat als een pronkstuk op de kast. Als herinnering...
Dochterlief werd dit jaar 6. Ze namen haar mee naar het reusachtige moderne winkelcentrum. Werkelijk alles is daar te krijgen. Ze mag er zelf haar cadeau kiezen in een speelgoedwinkel. De keuze is enorm. Maar dochterlief weet wat ze wil. Ze sleept een enorme legodoos uit het rek. Een boerderij!
 
Bron: brickshop.be

4 opmerkingen:

  1. Wat mooi: eigentijdse geschiedenis

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een prachtig verhaal. Wat een geweldige herinnering voor jullie gids en wat moet dat een zware tijd geweest zijn in Polen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Onze Poolse gastvrouw was tijdens ons bezoek aan Polen toen de muur nog stond dolblij met de bijna nieuwe mascararoller van mij die ik haar gaf. Voor haar een onbereikbare luxe.

    BeantwoordenVerwijderen