De confronterende foto

Dit jaar is het 40 jaar geleden.
40 jaar al!
We zwaaiden onze leraren en onze school uit.
Wat voelden we ons volwassen.
We zouden uitzwermen.
De meesten onder ons gingen verder studeren in een andere stad.
Enkelen zochten al werk.
De wereld lag voor ons open!
We hadden duizenden plannen!

Enkele maanden geleden kreeg ik een Doodle.
Er werd een datum gezocht voor een reünie.
Ik vulde braaf de Doodle in.
Toch wel met gemengde gevoelens.
Zouden we nog iets gemeen hebben?

Ik hield door de jaren heen contact met één klasgenootje van toen.
Mijn 'beste vriendin'.
Zij bleef in de geboortestad wonen.
Ik verhuisde naar een andere streek.
Toch deelden we nog steeds lief en leed.
Maar de anderen?
Geen idee wat er van hen geworden was.

Zou ik gaan?
Ik kon achteraf bij de vriendin blijven slapen.
Dan maakte ik er meteen een heel weekend van.
Het lot besliste er anders over.
Er werd een datum geprikt.
Hij paste niet voor mij.
De 'beste vriendin' ging wel en zou me achteraf alles vertellen.
Binnenkort komt ze een dagje langs.

Maar gisteren kreeg ik 'de foto'.
24 oud-leerlingen waren aanwezig.
Nieuwsgierig klikte ik het bestand open.
Ik zag ...
... een groep 'middelbare dames'.

Best wel confronterend.
Ik had niet echt de 18-jarige snoetjes verwacht.
Maar wat was iedereen oud geworden.
Oei, dat betekent...
dat ook ik oud ben geworden...
Zonder het ooit te beseffen.
Ik zag mezelf helemaal nog niet als middelbare dame.
Ik maakte er soms wel grapjes over.
Maar nu ik die klasgenootjes zie.........

Ik had niet echt verwacht dat ik nog iemand zou herkennen.
Dat kan ook niet door mijn prosopagnosia.
De foto van een Wenen-reis uit die tijd hielp ook niet echt.
En toch,
naast mijn vriendin herkende ik nog drie klasgenootjes.
Nee, laat ik eerlijk zijn, 'herkennen' was het niet.
Ik 'googelde' hun namen gewoon .
Ik vergeleek de gevonden foto's.

Maar confronterend blijft het wel.
Heel even voel ik me volop een 'middelbare dame'...


PS: omwille van de privacywetgeving deel ik 'de foto' hier niet op mijn blog.