Eenzame sokken

In hotel mama gaan elke week vele sokken door mijn handen.
Ook de zonen die niet meer in huis wonen,
kunnen nog bij mij terecht met hun vuile was.
(een wasmachine kost geld en neemt veel plaats in
en in een wasserette ben je veel tijd kwijt)
Ik vind wassen en strijken wel fijne klussen.
Tot grote vreugde van de zonen.

Maar... de sokken...
Sokken wassen vind ik niet erg.
Sokken uitzoeken vind ik een stomme klus.
Ik hou er niet van, écht niet!
Mijn mannen dragen vaak zwarte sokken.
Bij het uitzoeken heb ik een hele tafel vol zwarte sokken.
Raak daar maar eens wijs uit.

Ik  nam nochtans mijn voorzorgen.
Ik ben een strikt georganiseerde wasvrouw.
Ik naai merktekens in de sokken.
Vier mannen in huis.
Vier kleuren.
Elk zijn eigen kleur.
Het maakt de klus iets makkelijker.

En toch...
elke week heb ik weer eenzame sokken.
Ik heb een hele zak vol eenzame sokken.
Af en toe vind ik een partner voor een sok.
Maar even vaak ook helemaal niet.
Waar die sokken gebleven zijn?
Ik zou het niet weten...
Ergens onder een bed?
Bij hun vriendin?
In de ingewanden van mijn wasmachine?
Wie weet...