En toen was de inspiratie plots weg.
Ik zocht naar een onderwerp.
Iets wat ik nog bij niemand anders had gelezen.
Het moest totaal vernieuwend en adembenemend zijn.
Ik vond het niet.
Stiekem was ik een beetje jaloers op de blogsters die zomaar,
uit de losse pols,
elke dag een nieuwe blog schrijven.
Ik had er even geen zin meer in.
Ook niet in het lezen van andere blogs.
Het was weg, zomaar...
Ik troostte mezelf.
Ik had het immers toch zo druk.
Dat zou de oorzaak wel zijn.
Zovele belangrijke dingen eisten mijn aandacht op:
het kleine werkgroepje in voorbereiding van een toeristische uitstap voor 30 personen,
de najaarsoptredens met het koor,
een nieuwe groep kleuters,
het nieuwe schouwburgseizoen,
die enkele dagen naar zee,
de (groot)ouderlijke graven in mijn geboortestreek,
een lang uitgesteld kraambezoekje aan het andere uiteinde van het land,
een verjaardagsfuif,
het cadeautje voor de jarige met eindeloos veel scan- en printwerk,
....
Drogredenen?
En toch, miste ik het blogland:
het schrijven, het lezen, de reacties ...
Ik miste jullie!
Enkele van mijn trouwe lezers vroegen me waar mijn blogjes bleven.
Dus ... begin ik terug met volle goesting.
De inspiratie? Die komt wel!
Ik hoef immers écht geen wereldschokkende dingen te schrijven.
Een gewone huisje - boompje - beestje - blog.
Meer moet dat niet zijn, toch?
Nee meer moet dat niet zijn. Fijn dat je er weer bent
BeantwoordenVerwijderenZo is dat! Meer hoeft niet. Ik ben er ook net door...door zo'n dipje. Heb niks gemerkt van jouw "weg zijn" ... we waren samen weg! ;-) Maar ik miste blogland ook. Dus tof dat jij ook weer terug bent!
BeantwoordenVerwijderenSchrijf vooral voor eigen plezier. Dan volgt dat van lezers vanzelf
BeantwoordenVerwijderenJa, het zou weleens leuk zijn om iets verhevens neer te zetten. Sommige kunnen het. Ik weet dat het niet in me zit dus blijft het bij de gewone huis-tuin-en-keuken dingen. Ik doe wel altijd mijn best maar meer zal het niet worden.
BeantwoordenVerwijderen