Sportief? Ikke?

Nee, ik durf mezelf niet sportief te noemen.
Ik ben het nooit geweest en vrees dat ik het ook nooit meer zal worden.
Ik heb een mateloze bewondering voor mensen die lange fietstochten doen, of wekelijks gaan zwemmen of volop gebruik maken van hun abonnement in een fitness-centrum.

Ik doe niets van dat alles.
Ik kom er maar niet toe.
Ja hoor, ik zwem graag. Maar eerst 12km. rijden met de auto, dan parkeerplaats zoeken (en betalen), dan in een vochtig mini-kleedhokje me in mijn zwempak wurmen, onder de douche gaan, voeten inspuiten met anti-schimmelprodukt, weerbarstige haren in een te krappe badmuts krijgen, uurtje zwemmen en dan met een ontembaar kapsel buiten komen… Pfff
Of een lange fietstocht op onze Vlaamse levensgevaarlijke wegen? Ik dacht het niet!

Jawel, ik heb het écht wel geprobeerd:
B-B-B-training volgen terwijl de kinderen zwemles hadden.
Afspreken met vrienden voor een wekelijks zwemuurtje.
Jazzdans, Zumba, Tai-Chi, ik ben het allemaal begonnen … maar heb niet volgehouden...

Ik heb me dat nooit erg aangetrokken. 
Sport was nu eenmaal niet mijn ding en wat dan nog. 
Ik had immers andere talenten.
Maar de laatste jaren kan je er in de pers niet meer naast kijken: 
“We zitten te veel, we bewegen te weinig, we worden met zijn allen obees!” 

Langzaam maar zeker sloop een schuldgevoel in mijn hoofd.
“Als ik ooit ernstig ziek word is het mijn eigen stomme schuld, “ dacht ik, “had ik maar meer moeten sporten!” 
En als ik af en toe ’s morgens wakker word met een pijnlijk gewricht of een stijve spier, denk ik meteen: “Zie je wel!”


Maar op een goeie dag zag ik plots het licht.
Intensief sporten is duidelijk niet voor mij weg gelegd en daar begin ik niet meer mee. 
Maar meer bewegen is toch eigenlijk wel best haalbaar. 
En wandelen heb ik altijd écht graag gedaan. 
Dus parkeer ik mijn auto nu niet meer op de plek waar ik moet zijn. 
Ik ga aan de rand van de stad of het shoppingcenter staan en doe de rest te voet.
En ik heb een prachtig rustig park ontdekt dichtbij de kleuterschool waar ik ga voorlezen. 
Nu parkeer ik mijn auto aan de andere kant van het park en doe eerst een wandelingetje tussen de bomen vooraleer ik bij de kleuters aankom.



En eigenlijk is hard werken in mijn tuin toch ook een vorm van sport, is het niet?