Mijn Bernetteke

Eind vorig jaar ging ik naar de Winterfairbeurs van Libelle.
Ik kwam de Nekkerhal buiten met… een aankoopbon voor een naaimachine.
Een impulsaankoop? Ik?
Ik dacht het niet! … of toch?

Het broedde al lang.
Mijn dertig jaar oude naaimachine bezorgde me veel kopzorgen.
Haar onder-draad leefde een eigen leven.
Soms stropte die helemaal op. Dan weer vertoonde die grote lussen.
En ja ik gebruikte de juiste spoeltjes.
En ja ik gebruikte steeds hetzelfde kwaliteitsnaaigaren voor zowel boven- als onderdraad.
De winkel waar ik ze kocht? Die bestond niet meer.

CeT zei: “Lieverd, koop je toch gewoon een nieuwe naaimachine. Doe jezelf dat pleziertje! Of wil je er eentje voor je verjaardag of voor moederdag of onder de Kerstboom?”

Ik begon met een rondvraag bij naaiende vriendinnen.
Welk merk hadden zij? En waren ze er tevreden over?
Mijn moeder had een Elna.
"Mijn Elnaatje" noemde ze haar machientje.
Het ging jaren mee, tot ver na haar pensioen.
Maar dat merk verkopen ze niet in mijn buurt.
Ik twijfelde … struinde online … misschien een machine kopen bij Cooblue?
Maar wat als er dan iets mis mee was of de machine een onderhoud nodig had?
Toch maar niet dus.

Het plan raakte een beetje op de achtergrond.
Het werd lente en zomer en ik hield me vooral met de tuin bezig.

Het werd herfst en  langzaam  sloop het plan weer in mijn achterhoofd rond.
Op weg naar en van  het station spotte ik een klein naaiwinkeltje.
Het zag er heel gezellig uit.
’s Avonds schoof ik er altijd voorbij in de file.
Ooit zou ik er eens stoppen … ooit …
als er eens een parkeerplaatsje vrij zou zijn op die drukke steenweg...
En kijk… ze verkopen er ook naaimachines … merk Bernina.
Een merk waar ik heel goede reviews over had gelezen.
Dat merk zou het worden!
Ooit zou ik een machine kopen in dat winkeltje ....
ooit ... als er toevallig eens een parkeerplaatsje vrij kwam...

En toen liep ik dus op die winterfair.
Ik kwam langs een grote stand met naaimachines van … Bernina…
Zou ik?

“Ach, het kan geen kwaad om wat uitleg te vragen.
De aankoop kan ik alsnog in het winkeltje doen.”
Een vriendelijke heer staat me te woord.
En kijk … dat winkeltje aan het station …
dat is een filiaal van zijn grote winkel in Aalst.
Hij doet zelf alle onderhoud en reparaties van de machines.
Gewoon binnen brengen en afhalen in het winkeltje.
Als ik koop op de beurs heb ik korting.
Ik mag de machine afhalen in het winkeltje
en kan meteen een afspraak maken voor een privéles om met de machine te leren werken.
Ik hap toe.
Twijfel nog even over het type machine ...
En ga dan voor de Bernette Rome 7, één van de basismodellen voor een beginnend amateurtje.

En of ik blij ben met ‘mijn Bernetteke’.
Jeansbroeken inkorten wordt een fluitje van een cent.
Ik waag me zelfs aan ritssluitingen.
Een naald vervangen? Van voetje verwisselen?
Ik draai mijn hand er niet meer voor om.

En mijn grote droom komt nu heel nabij: patchworken en quilten.
De handboekjes heb ik in elk geval al uit de bibliotheek gehaald.
Straks ga ik effe naar de stad. Ze hebben daar een grote stoffenwinkel…

Op deze leutige vrijdag ben ik dus blij met iets materialistisch.
Maar misschien kan ik binnenkort wel leuke cadeautjes maken met ‘mijn Bernetteke’.
Misschien toch niet zo heel erg materialistisch, dan?

Lezer van deze blog, ik wens jou een leutige vrijdag!