SNCF altijd een beetje reizen?

Jaren geleden maakten de Belgische spoorwegen reclame met de slogan:
“NMBS, altijd een beetje reizen!”.
Wij dagelijkse pendelaars maakten daar vaak (wrange) grapjes over.
De NMBS was allesbehalve klokvast en betrouwbaar.
Dus ja, je kwam altijd wel voor (reis)verrassingen te staan.
Het personeel doet de laatste jaren zijn uiterste best,
maar er is nog steeds ruimte voor verbetering.

Tijd dus voor een vergelijkende studie.
Onze vakantiebestemming in Zuid-Frankrijk bereikten we
met het vliegtuig + een ritje met de Franse spoorwegen.
Voor onze verplaatsingen tijdens onze vakantie
deden we ook een beroep op de SNCF.

Wat vonden we gek of eigenaardig aan dit Franse transportmiddel?

• De ticketverkoop sluit gedurende minimum ½ uur onder de middag.
  Gek, bij ons zijn de loketten de hele dag open.
  In Frankrijk niet.
  Daar mogen de werknemers rustig de tijd nemen om samen te lunchen.
  Wel leuk voor de werknemers. Dat verlaagt de werkdruk.
  Er worden dan geen tickets verkocht.
• Of toch wel! Er zijn ticketapparaten. Die werken niet altijd. Dat is niet vreemd, dat gebeurt wel vaker met elektronische spullen. Het is wel gek dat er in een treinstation aan de luchthaven slechts 1 automaat staat. 
• Maar geen nood, een security-man vertelt ons dat we dan maar gewoon een ticket aan de controleur op de trein moeten vragen.
  Naar Belgische gewoonte speuren we voor het vertrek het perron af om de controleur te verwittigen dat we zonder ticket op de trein stappen.
  Maar … in Frankrijk komt de conducteur niet uit zijn trein. Vreemd…

• Niet erg, we moeten enkele stations verder. Hij/zij zal wel voorbij komen…
  Een controleur? Een man/vrouw van vlees en bloed? Wij zagen er in elk geval geen.
  Wij hebben gedurende een 12-tal treinritten nooit een controleur gezien. Echt nooit! Onze biljetten zijn geen enkele keer gecontroleerd! Ook niet als we een treinrit van een uur maakten. Vreemd toch!
  Of toch wel! ik overdrijf een beetje. Eén keertje hebben we er wel eentje gehoord. Hij meldde door de intercom dat hij in het tweede rijtuig zat. Wie hem nodig had kon hem daar komen opzoeken.
• In Frankrijk moet je je treinticket zelf ontwaarden. “Composter” noemen ze dat. Zo’n leuke term! Ik krijg dan altijd vrolijke visioenen van een berg treintickets die langzaam vergaan op een composthoop. En ook het composteer-apparaat (le composteur) is in een vrolijk kleurtje geel geschilderd. Je kan het niet missen!

• De treinstellen zagen er minder fris uit dan wij gewoon zijn in België. Soms was er wel erg vergaand vandalisme op gepleegd. Misschien omdat iedereen weet dat er toch geen controle is?

• We zagen één prachtig station! Niet helemaal in Frankrijk, maar toch.
  Het station van Monaco-Monte Carlo.
  Je stapt uit de trein en meteen  ruik je het. Het typische hotel- of kledingzaak-geurtje. De geur die door de airco verspreid wordt om bezoekers een goed gevoel te geven.
  Vreemd in een treinstation, zeker als je uit zo'n gehavend rijtuig stapt,
  maar het werkt wel.
  Hier geen vandalisme te bemerken!