Zout of paprika?

Ik ben 10 jaar. De school is uit.
Samen met een paar klasgenootjes stap ik naar de muziekacademie.
We volgen het derde jaar notenleer.
De les begint om kwart over 5. Het is nu pas 5 na 4.
Toch treuzelen we niet onderweg.
We zijn gehoorzame kinderen.
In de academie is een studeerplek voorzien.
Eigenlijk is dit de garderobe van de grote zaal.
Overdag zijn er geen voorstellingen in de zaal.
Dan wordt de garderobe een studieplek met banken en stoeltjes.
Daar kunnen we onze huistaken maken.
Monsieur Jean, de conciërge, ziet hier streng op toe.
Het is vrijdagavond. We hebben helemaal geen huiswerk.
Toch mogen we niet door de gangen dwalen. 
We moeten netjes in de studiezaal blijven.
Ons in stilte bezig houden.
Als we het te bont maken, komt monsieur Jean naar ons toe.
Hij roept dan heel boos "SILENCE!"
Op vrijdag mogen we een boek kiezen uit de klasbibliotheek!
Ik ben verzot op leuke verhalen.
Ik kijk uit naar een uurtje lezen in de academie.

We mogen ons vieruurtje eten in de studiezaal.
Meestal bestaat dit uit een droge 'soldatenkoek'.
Maar op vrijdag geeft moeke me soms iets anders mee.
Sinds kort vestigden een paar grootwarenhuizen zich in ons provinciestadje.
Ze introduceerden een nieuw soort snoep: kleine zakjes chips.
Twee smaken zijn voorhanden: zout of paprika.

In de studiezaal open ik mijn schooltas.
Eerst haal ik mijn leesboek uit.
Uit het voorzakje van mijn tas haal ik mijn zakje chips.
Paprika vandaag.
Zout is mijn favoriete smaak, maar paprika lust ik ook.
Ik  hou wel van dat prikkerige gevoel op mijn tong.
Ik stop het eerste chipje in mijn mond.
Oh wat een zaligheid!
Daar kijk ik al de hele dag naar uit.
Een leuk boek ... met een knapperig zakje chips ...

Ik ben nog steeds verslaafd aan chips.
Door de jaren heen heb ik duizenden zakjes met uiteenlopende smaken opgesnoept.
Maar nooit meer hadden chips die intense en zalige smaak
van toen in de garderobe-studiezaal van de muziekacademie.

Herinner jij je nog de snoep uit je kindertijd?