Ouderwets

Zal ik jullie eens iets bekennen?
Ik heb een heel ouderwets trekje.

Nochtans vind ik mezelf best wel modern.
Ik werk met word,
maak soms excel-tabellen
kan met powerpoint overweg.
Ik ga het huis niet uit zonder smartphone.
Op vakantie neem ik mijn tablet mee.

Maar schrijven?
Dat doe ik met een vulpen.
Jawel hoor, vulpennen bestaan nog!

Als kind leerde ik schrijven met een  pen en een inktpot.
Vanaf het zesde leerjaar mochten we een vulpen.
Bij mij was het liefde op het eerste gezicht.
En ik gebruik  nog steeds een vulpen.
Niet voor een boodschappenlijstje of een korte kribbel.
Wel om leutige verhalen in mijn schriftjes neer te pennen.

De inkt die vloeiend uit de pen stroomt,
de langzaam opdrogende tekens,
het vloeipapier als ik een blad omsla.
Het heeft bijna iets sensueels.

Ik ben zelfs een beetje 'moeilijk'.
De pen moet fijn genoeg zijn,
de inkt koningsblauw,
het papier ietsje glanzend
ietsje, niet te veel.

Mijn vulpen en ik.
Twee makkertjes.
Liefde voor het leven.
En dat maakt me blij op deze leutige vrijdag.

Gebruik jij nog een vulpen?