Het optreden

In de halfdonkere kerk staan we klaar
niet echt met stress
maar met gezonde zenuwen.

We hebben  hier maanden naar toe gewerkt.
Elke week oefenden we een hele avond.
In oktober trokken we zelfs een weekend op afzondering.
Twee avonden en twee dagen vol muziek.
De weken voor de optredens repeteerden we bijna dagelijks.
Nu staan we klaar voor de eerste opvoering.

De orkestleden stemmen hun instrumenten.
Uit de kerk klinkt een gezellig geroezemoes.

Dan krijgen we een teken.
We stappen  het podium op.
Mooi in het gelid.
De zwarte map in de linkerhand.
De spots blinken in onze ogen.
We wachten rustig af,
wuiven niet naar de bekenden in de kerk.

Nu is het de beurt aan de solisten.
Twee vrouwen en twee mannen.
Voor hen is een zitplaats voorzien.
Zij hoeven niet de hele tijd te zingen.

Onder een warm applaus stapt ook
de dirigent naar zijn plaats.

Een armbeweging en ... het orkest barst los.

Puur genieten is zo'n kooroptreden.
En wat had ik dit jaar geluk.
Mozart is één van mijn favoriete componisten.
Zijn requiem blijft een erg intens en beklijvend stuk.
En bij elk van de drie optredens
had ik supporters in de zaal.

Vandaag geniet ik nog na.
Fijn weekend aan alle lezers.