De grote doos

Dit keer begon mijn leutige vrijdag al op donderdagmorgen. 
Die nacht was één van de zoons nog eens komen genieten van een overnachting in hotel mama.
Student zijn heeft het voordeel dat je af en toe kan uitslapen.
Ik had een werkdag en was dus al uren in de weer.
Op mijn werkplek kreeg ik een smsje van zoon:
"Wat heb jij besteld? Hier zijn 2 gigantische dozen afgeleverd!"
Het duurde eventjes vooraleer 'mijnen frank viel'.
Ik was al zo heel lang op zoek naar romantische metalen stoeltjes voor in onze tuin. 
Nu had CeT er voor mijn verjaardag besteld bij een Frans postorderbedrijf.
Die hadden me nog niets laten weten .. maar misschien?
En ja hoor! Toen ik gisterenavond thuis kwam, kon ik niet wachten om de dozen te openen.
En daar stond mijn droom-stoeltje.
De zending is nog niet volledig, dus ik ben nog in blijde verwachting.
Maar ik geniet nu al van mijn stoeltjes!

Hoe ik ertoe kwam om deze te bestellen bij een postorderbedrijf?
Onlangs reed ik met CeT naar een brocanteur hier in de streek.
Ik zou stoeltjes krijgen voor mijn verjaardag.
De brocanteur had wel dergelijke meubeltjes maar in een erbarmelijke staat en voor woekerprijzen. 
Hij beweerde doodleuk dat zo'n stoeltjes écht overal roestplekken moesten vertonen en dat ik die roest er zéker niet mocht afhalen ... Tja... hoe moesten we dan op die stoeltjes gaan zitten zonder roestplekken op onze kleren? Zo'n meubeltjes dienden niet om echt te gebruiken beweerde hij...
We reden terug naar huis zonder stoeltjes.
En toen herinnerde ik me dat iemand me ooit eens had gezegd / geschreven dat je die stoeltjes elk voorjaar in de meeste Franse grootwarenhuizen vond.
Frankrijk is net iets te ver om zomaar eventjes te gaan shoppen. Maar ik dacht: even kijken op de Franse postorderbedrijven.
Et voilà: ze waren zelfs afgeprijsd, want einde collectie.  

En wat maakte mijn vrijdag dan nog helemaal leutig?
De postbode bracht me een verjaardagskaart.
Van iemand die ik al mijn hele leven ken.
Ze is een beetje de zus die ik nooit heb gehad.
Ze las op mijn blog over mijn heimwee naar ouderwetse verjaardagskaartjes met de post. Prompt stuurde ze me een kaart mét hierop een romantisch metalen stoeltje. Leuk, toch!
Dit jaar heb ik dus geen verjaardàg maar een verjaarwéék.