Poes Muis

8 augustus is internationale kattendag.
Hét ogenblik om op deze blog een plaatsje vrij te maken voor onze poes Muis.
Ik merk dat ik heel wat geschreven heb over haar overleden makkertje, 
maar poes Muis werd hier nog maar zelden vermeld.
Ik heb haar onrecht aangedaan, want ze is even aanwezig in het gezin als haar betreurde gezellin.
Van dat gezin maakt ze immers al 13 jaar deel uit.

Toen poes Kleintje een jaar bij ons woonde, vonden we het zo zielig dat ze de hele dag alleen zat. 
We zouden voor een compagnon zorgen.
Dezelfde boerderijpoes had net weer een nestje. 
We konden een lief muisgrijs katertje krijgen.
We waren meteen enthousiast!
Het katertje kreeg de naam Muis (omwille van zijn kleur, uiteraard)

Muis werd naar de dierenarts gebracht voor de nodige inentingen.
Er werd een afspraak gemaakt om Muis te castreren.
Op de dag van de operatie zetten we ons mannetje af bij de dierenarts.
Enkele uren later kreeg ik telefoon van de artsenpraktijk.
Er was een probleempje met ons katertje.
Ze hadden hem geschoren voor de castratie en toen hadden ze een vreemde ontdekking gedaan.
Muis was helemaal geen katertje.
Ons jongetje was eigenlijk een meisje.
Mochten ze haar dan maar meteen steriliseren?
Als poezenmeisje kwam Muis die avond terug in ons gezin.

Poes Kleintje was een échte kat-poes: een jager, een buitenpoes. 
Onafhankelijk en heel erg koppig.
Muis is het tegenovergestelde. 
Muis is een aanhankelijke flodderpoes, een binnenpoes, rustig en bedaard. 
Toen dochter nog studeerde, lag Muis tijdens de examens gezellig te slapen tussen de cursussen.
We lachten altijd dat ze moest ‘helpen blokken’.
Muis lijkt nog luier dan lui. 
Maar eigenlijk leeft ze gewoon haar rustige poezenleventje.
Slapen  en eten en knuffelen. Meer staat er niet op het programma.
In de tuin rondlopen? Ik dacht het niet!
Muizen vangen? In geen geval!
Geef haar maar een plekje in het zonnetje of nog liever op mensenbenen.
Maar in elk geval niet te ver van ‘haar’ mensen af.
Daar ligt ze dan uitgebreid te snurken…

En toch … sinds Kleintje overleden is, heeft Muis zich van een hele andere kant laten zien.
Nu wandelt ze wel door de tuin. (nooit voor lang, maar toch)
Brengt zelfs heel sporadisch een muisje naar huis.
Durft al eens een dutje doen in een tuinzetel.
Zou de tuin het exclusieve gebied van Kleintje geweest zijn?
Ik weet het niet.
Maar ik heb de indruk dat Muis tevredener is in haar eentje. 
Na de dood van Kleintje hebben we er even aan gedacht een kitten in huis te nemen.
We besloten het voorlopig bij één kat te houden.
We willen de rust van Muis niet verstoren met een nieuwe kitten.