De bucketlist

Je kan er niet om heen.
Elk tijdschrift vermeldt hem met de regelmaat van de klok.
Je ziet hem voorbijkomen op elke blog.
Iedereen praat over hem...

... de Bucketlist...

Of ik er eentje heb?
Je bedoelt toch zo'n mooi gestructureerd to do-lijstje
van al wat ik in mijn leven nog wil doen?

Nee, niet echt ...
of toch wel
maar dan vaag en in mijn achterhoofd.

Na mijn reis naar Argentinië dacht ik:
"Nu wil ik ook nog naar Canada en naar Nieuw-Zeeland en..."
Maar of die reizen er ooit zullen komen?
Wie weet...
Of ik ongelukkig zal sterven als die er niet gekomen zijn?
Nee, ik denk het niet!

Soms wordt iets in mijn schoot geworpen
waarvan ik achteraf denk:
"Hé, dat wou ik nu al zo lang eens doen!"
Pas dan realiseer ik me:
"Dit kan ik afstrepen op mijn vage bucketlist."

Vorig weekend kon ik er eentje afstrepen.
Met een werkgroep hadden we dit maandenlang voorbereid.
Wanneer de datum naderde
werden de voorbereidingen intenser.
Vorige week waren we elke dag in de weer.
Geen tijd om te ontspannen.
Geen tijd om te bloggen.

Zaterdagmorgen werd de zaal in gereedheid gebracht.
We zouden 450 mensen ontvangen.
Een klassiek concert, enkele sprekers en een grote receptie.

Wat stond hiervan op mijn bucketlist?
Ik mocht de avond presenteren!
Mijn hele jeugd volgde ik dictie- en voordrachtlessen.
Af en toe mocht ik optreden.
Dat was leuk!
De zaal van de academie zat nooit helemaal vol.
Jammer, maar ooit zou ik optreden voor veel mensen.
Ooit....

Het heeft enkele decennia geduurd.
En ik had er ook nooit meer aan gedacht.
Ik was zelfs zenuwachtig.
Zou dit me wel lukken?
Maar zaterdag stond ik voor een mooie bomvolle zaal.
Het lukte zonder zenuwen.
En ik vond het heerlijk!

Heb jij een échte bucketlist?