Het eiermandje

Sinds een tiental jaren hebben wij kippen in onze tuin.
Waarom?
Dat had zo zijn heel eigen reden. Maar dat vertel ik later wel eens.

De kippen in onze tuin leggen elke dag een ei. 
Ik bewaarde die eieren altijd in kartonnen eierdoosjes. Die verzamelde ik tijdens de winter, als de kippen stoppen met leggen en hotel mama van eieren voorzien wordt door de supermarkt.

Al heel lang had ik een droom. 
Ik wou een authentiek metalen eiermandje. Zo eentje  dat tijdens mijn prille kinderjaren in de keukens van mijn ouders en grootouders stond.
"Niet moeilijk," hoor ik je denken. "Deze eiermandjes zijn op verschillende webshops te koop."
Maar nee, mijn droom was een écht oud mandje. Zo eentje dat helemaal doorleefd was en al jaren dienst had gedaan. 

Nu ben ik niet echt een trouwe klant van kringloopwinkels en brocantes. (wel veel zin maar op één of andere manier altijd te weinig tijd)  Maar elke keer dat er een brocante op mijn pad kwam, ging ik actief op zoek naar 'mijn' mandje. 
Tevergeefs ...
De eieren van onze kippen bleven dan maar in die lelijke kartonnen doosjes.
Tot vorig jaar...

Na de dood van oma moest ons ouderlijk huis worden leeggemaakt. Met de hele familie waren we daar al maanden mee zoet. Heel veel spullen waren verdeeld en hadden een nieuwe eigenaar gevonden. De onbruikbare dingen moesten in een container. 

Met man en macht waren we aan het opruimen. Toen plots mijn CeT me dringend liet roepen. Ergens in een bijgebouwtje van het ouderlijk huis was een ouderwetse ingebouwde  bakoven, waarin vroeger brood werd gebakken.. Hij had het deurtje van die oven open gewrikt en wat vond hij daar?

Het eiermandje uit de keuken van mijn kinderjaren! 
Helemaal verroest, kromgetrokken en onder de spinnenwebben. Maar ik was dolgelukkig met die schat. Eindelijk had ik nu een authentiek eiermandje! En niet zomaar eentje! Het eiermandje dat in de keuken van mijn ouders stond!

Als een kostbaar kleinood nam ik het mandje mee naar huis.  Maandenlang probeerde ik het vrij van roest te krijgen. Alles probeerde ik: cola, zout/azijnoplossing, schuurpapier, mijn poestvrouw bracht me kachelvet. Alles tevergeefs. Het mandje bleef verroest. Ik gaf de moed al een klein beetje op...

Tot ik deze zomer in een brico rondliep en er een poeder vond. In water opgelost zou het alle roest van elk metalen voorwerp afhalen. Dat was wat de bijsluiter vermeldde. Nu ben ik niet zo direct geneigd om reclames en bijsluiters te geloven, maar ik kocht het doosje toch. 

En warempel! Ik stak het mandje in de oplossing en de volgende morgen was het roestvrij!
Met een gloednieuwe beschermlaag van witte verf staat het nu te pronken op mijn aanrecht. Het eiermandje van mijn ouders, mét de eieren van onze kippetjes!

PS: merk je op deze laatste foto het spinnenwebje? Tussen de eerste en de tweede laag witte verf zette ik het mandje buiten om te drogen. Een spinnetje weefde haar web in het mandje. Dat zag ik pas nadat ik de tweede laag al had gespoten. Ik vond het wel iets 'artistieks' hebben en liet het zo...