Breien ... de nieuwe therapie?

Gisteren zag ik een reportage op TV.
Een vereniging in Frankrijk biedt een nieuwe ontspanningstherapie aan: de tricothérapie. Je leert er breien en op die manier ook ontspannen.

Breien ... een ontspanningstherapie?
Ik brei zelf heel erg graag en dat al sinds jaar en dag.
Maar als een therapie had ik het nog nooit gezien.

Misschien als ik ga nadenken over mijn brei-verleden dat ik een aanknopingspunt vind?

• Ik ben 7 en leer breien in de klas. Het is liefde op het eerste gezicht!
  Enkele klasgenootjes trachten met zwetende handjes de stijve steken op de andere naald te krijgen. Hun brei-lapje wordt met de week grauwer en miezeriger...
  Ik hoor tot het groepje dat met de glimlach naar de handwerkles dartel. Een uurtje breien, joepie! Ik word er blij van!
  (ik hoor dan wel weer tot het groepje dat met klamme handjes in de tekenles zit. "Is dat een appel of een pruim?" vraagt de juf als ik haar mijn tekening van een peer laat zien...)
• 14 ben ik. Handwerkles hebben we niet meer. Maar breien doe ik nog steeds. Er is in de stad een winkeltje waar ze steeds hippe patroontjes en leuke breigarens hebben.
  Werd ik er rustig van? Hielp het tegen de schoolstress? Ik weet het niet meer...
• 24 december, 3 uur 's morgens.
  Ik ben 21 en ik heb een nachtje door gebreid. Het was een ingewikkeld model met 8 breinaalden vanaf de mouwen. Nu nog deze Noorse pull in een mooi papiertje verpakken en dan heb ik een cadeautje voor straks onder de kerstboom.
  Strepen, jacquard, ruiten, Noorse truien. Hoe uitdagender hoe leuker!
  Een afgewerkt breiwerk gaf me een voldaan gevoel. Maar was het een therapie?

En toen kwamen de kinderen. Uit werken gaan met 4 jonge kinderen was een hele uitdaging. Voor breien had ik geen tijd meer...
Tot ik enkele jaren geleden weer tijd en zin kreeg in mijn breinaalden. En nu ben ik weer helemaal verkocht. Er staat altijd wel één of ander breiwerkje op stapel.

Breien, een therapie?

Ik weet het toch niet zo goed hoor...
Het regelmatig getik van de breinaalden geeft misschien wel  rust ... hoewel ... ik brei meestal terwijl ik tv kijk of zit te kletsen...

Nee, dan noem ik breien voor mij eerder een verslaving. Van zodra ik een breiwerk op de pennen heb, voel ik een sterke drang om het werk af te krijgen zodat ik het resultaat kan zien.

Breien geeft ook veel voldoening.
Ik ben altijd superblij als één van de huisgenoten een brei-bestelling plaatst. Dan kan ik weer een nieuwe uitdaging aangaan.

Voor mij dus geen echte ontspanningstherapie...

Maar wie weet werkt het voor een ander wel?

Brei jij ook, lezer van deze blog? En werkt het voor jou ontspannend?