Dunkerque

Ik ga graag naar zee in de winter.
Het is er vaak rustig, soms zelfs een beetje eenzaam...

Tussen Kerst en Nieuw waren we er nog eens enkele dagen.
Nee, toen was het niet eenzaam.
Maar  CeT en ik hebben er erg genoten van enkele rustige dagen tussen al die hectische feesten en bezoekjes.

We houden allebei van de kust. 
Ik verblijf het liefst in Frankrijk, maar voor CeT mag het ook gerust onze Vlaamse kust zijn.
En als we maar enkele daagjes weg kunnen, is onze kust natuurlijk het meest praktische.
We verblijven dan aan de Westkust en ... welk land paalt er aan deze kust?
Ha, als we aan het 'zeetje' logeren, kan CeT er dus niet onderuit om samen met mij een bezoekje te brengen aan mijn favoriete land.
Niet dat hij er onderuit zou willen, hoor. 
Hij heeft Frankrijk evenzeer in zijn hart gesloten als ik en heeft er bovendien nog verre familie wonen.

We hebben door de jaren heen zo ongeveer alle kustplaatsjes van Noord-Frankrijk bezocht. En toch was er één stad die we nog nooit écht hadden bezocht: Dunkerque.
We kenden de stad vooral van zijn grote haven, maar of er ook echt iets te zien is?

Wel, dat viel heel erg mee. 
Dunkerque kende een bewogen geschiedenis van overheersers (in de 17de eeuw waren ze op één dag 's morgens Spaans, 's middags Frans en 's avonds Engels) en zeerovers (de beroemde Jean Bart).
Je vindt er  een belfort (dat je kan beklimmen) en een scheepvaartmuseum.

En natuurlijk is er ook een monument met een verhaal... 
De Leughenaer-toren dateert uit de 14de eeuw toen de stad nog tot het Graafschap Vlaanderen behoorde (vandaar de naam).
Maar waarom is die toren een leugenaar?

De officiele versie: de toren werd gebruikt als vuurtoren. In die tijd ontstak men hiervoor vuren bovenop de toren. De vissers interpreteerden die vuursignalen niet altijd heel correct waardoor er nogal eens ongevallen gebeurden bij het binnenvaren van de haven.

De volksverhalen:
De inwoners van Dunkerque waren eigenlijk zeerovers in hart en nieren.
Daarom hadden ze een perfect plannetje bedacht om schepen te beroven zonder veel moeite. Bovenop de stadstoren werkten ze met vuursignalen voor de schepen die voorbij voeren. Natuurlijk waren dit heel bedrieglijke signalen. Hierdoor strandden de schepen op de kust van de stad. Een koud kunstje was het dan voor de stedelingen om de schepen te beroven van alles wat maar enigszins waarde had. En hierdoor werden de inwoners van Dunkerque welvarende lieden.

Een ander volksverhaal zegt dat de wind altijd zo erg hard waaide in dit vlakke land, dat ook de wijzers van de torenklok er last van hadden. Daardoor gaf de klok nooit exact het juiste uur aan.

Welke versie de juiste is? Ik weet het niet! Maar heeft dat belang?
Ik geniet in elk geval meer van de volksverhalen dan van de officiële versie.