De gruffalo

Mijn tweewekelijks voorleesuurtje bij de kleuters kabbelt rustig verder.
Ik vind het wel een beetje moeilijk om de kleuters écht te leren kennen. 
Ik zie elk van hen toch slechts 20 minuutjes om de 2 weken. Bovendien onthou ik geen gezichten.
Ik vond wel een oplossing om hen bij hun naam te kunnen noemen. 
Ik maak van tevoren plakbriefjes klaar met alle namen. 
Elke kleuter krijgt dan een briefje opgekleefd vooraleer ik begin te vertellen. 
Zo hoef ik hen niet aan te spreken met "jij daar" of "meisje" of "kapoen".
Langzaam maar zeker ken ik al enkele rakkers bij hun voornaam.
En soms weekt een verhaal wel wat los bij enkele kleuters en vertellen ze zelf ook honderduit.

Ik was op zoek naar een waardige opvolger voor de 'berenjacht'.
En kijk, Marloes bracht me de oplossing op een zilveren schoteltje. (waarvoor hartelijk dank, Marloes!)
De Gruffalo!
Ik kende het boek niet, maar reserveerde het wel prompt bij de bib.
Het werd een topper!
De kleuters luisterden ademloos toe.
Eén kleine rakker viel me speciaal op. Hij heeft het meestal nogal moeilijk om geïnteresseerd te blijven in een verhaal. Deze keer niet. Hij zat ademloos op het puntje van zijn stoel en dronk elk woord van het verhaal in. Tot het einde toe!
De kleuterjuf vertelde me achteraf dat hij helemaal in zijn 'monsterfase' zit. Alles over monsters boeit hem uitermate. Een schot in de roos voor hem, dus.