zondag 19 juni 2016

Djuzemienen

Een struik met een verhaal.
We hadden een paar seringenstruiken in de tuin van mijn jeugd.
De ‘djuzemienen’ in het dialect van mijn geboortestreek.
Ook de buren hadden een 'djuzemienenboom'.
Buurjongen Philippe klom er vaak in.
Dan kon hij net over de scheidingsmuur in onze tuin kijken.
Hij keek of hij iemand in onze tuin zag.
Als ik buiten was, mocht hij bij ons komen spelen.

We groeiden op.
Ik ging studeren in een andere stad.
In het weekend kwam ik thuis.
Op zondagavond vertrok ik weer met pak en zak.
Ik hield van de geur van djuzemienen.
Mijn vader wist dat.
Als de seringen bloeiden, lag er op zondagavond een tuiltje voor mij klaar.
Vers geknipt, speciaal voor mij.
Om mee te nemen, naar mijn ‘kot’.
De geur is sindsdien een beetje verweven met naderende examens...
én met mijn vader.

Jaren later…
… ik was al lang volwassen en het huis uit.
De seringenstruik van de buren maakte nieuwe scheuten.
Maar struiken trekken zich niets aan van scheidingsmuren.
De scheut groeide vrolijk  de tuin van mijn ouders in.

En kijk, CeT en ik hadden net een huis gebouwd.
Geld voor dure tuinplanten hadden we niet.
'Opa' trok met een spade zijn tuin in.
De volgende dag opende hij zijn autokoffer op onze oprit.
Hij haalde er een schat van struikjes, scheuten en plantjes uit.
Ook de scheut van de seringenstruik.
Zorgvuldig werd alles in onze gloednieuwe tuin uitgeplant.

Bijna 30 jaar later groeit en bloeit de struik nog steeds in onze tuin.
Elke lente weer vergast hij ons op zijn bedwelmende geur.
Die voert me terug naar de tuin van mijn jeugd…


15 opmerkingen:

  1. Wat een mooi verhaal weer. En wat een mooi woord: Djuzemiene. je moet het uitspreken om het nog mooier te vinden. Wij hebben ook een sering. Nog maar net geplant. Ik denk dat ik hem voortaan Djuzemiene noem. (Dat lijkt trouwens op jasmijn, zou iemand zich ooit vergist hebben?)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb me afgevraagd waar het woord vandaan komt. Vele dialectwoorden uit mijn geboortestreek komen uit het Frans, maar dit niet. Hoe dan ook, ik blijf het ook een mooi woord vinden

      Verwijderen
  2. Dit is precies mijn verhaal... hier ook een Seringenstruik maar dan uit de tuin van mijn oma... Zot ben ik van Seringengeur... alleen zo jammer dat een boeketje niet lang vers blijft binnen. Sterke plant in ieder geval ... in ons dialect heet het "sintjeurisblommen". Dat woord van jou had ik echt nog nooit gehoord! Lijkt wel Westvlaams!
    Fijne zondag!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Sintjeurisblommen, dat had ik dan weer nog nooit gehoord. In West-Vlaanderen zeggen ze djezemienen, geloof ik. Voor jou ook een fijne zondag!

      Verwijderen
    2. Ja ik vroeg het vandaag aan mijn Westvlaamse schoonbroer en je hebt gelijk... volgens hem kwam dat wel van het Frans... raar want seringen is in het Frans "lilas"???

      Verwijderen
    3. Inderdaad 'des lilas'. En 'jasmins' zijn geen seringen. Vreemd.

      Verwijderen
  3. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook bij mij doet de seringengeur me aan mijn jeugd denken, mijn vader had ze altijd in de tuin. Ik heb er nu twee hier in de Franse tuin. De eerste, een gekregen zaailing wilde niet bloeien en toen ik het na jaren opgaf en de nieuwe sering, meegenomen uit Nederland wilde gaan poten zag ik dat de eerste bloemen vormde. Sindsdien heb ik er dus twee waar ik heel blij mee ben.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Heerkijk hé. Alleen jammer dat ze zo kort bloeien, maar dan genieten we in die korte tijd gewoon dubbel.

      Verwijderen
  5. Eén van de heerlijkste lentegeuren en ook voor mij jeugdsentiment! Ik heb nu een witte staan. Een jonge, 2 jaar geleden gekregen van de buurman. Er staan nog niet genoeg takken aan om er te knippen voor de vaas maar dat komt wel goed. Ooit.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hoe kort hij ook bloeit, hij hoort toch in elke tuin thuis vind ik. Gelukkig groeien seringen snel. Hou die vaas dus al maar klaar.

      Verwijderen
  6. Wij hadden ook altijd seringen in de tuin, lila, donker paarse en witte. Mijn schoonzus, die er in haar tuintje geen plaats voor had, was er dol op. Ik nam ze dan ook altijd voor haar mee, of zij kwam ze halen. Helaas is ze er niet meer maar wanneer ik seringen zie moet ik altijd aan haar denken. Mooie herinneringen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Fijn he, hoe een bloemengeur weer mooie herinneringen tot leven wekt.

      Verwijderen