Na de feestdagen hebben we toch wel even gedacht:
“Oei, gaat mijn jeans nu niet een beetje moeilijker dicht?”
of
“Zie ik daar geen extra vetrolletje?”
Wie ging stiekem niet even op haar weegschaal staan?
Ik alvast wel.
Want zo’n weegschaal, die staat natuurlijk in elke badkamer.
Onze grootmoeders hadden zoiets niet.
Vroegen die zich nooit af wat hun gewicht was?
Wellicht wel veel minder dan wij.
Het schoonheidsideaal was voor hen minder onbereikbaar dan voor ons nu.
Zij lazen geen tijdschriften en keken geen TV.
Zij werden niet voortdurend geconfronteerd met de ideale maten van jonge vrouwen die nauwelijks hun tienerjaren zijn ontgroeid.
Nee hoor! Hun uitgezakte buikjes en menopauzale vetrolletjes snoerden zij zedig in een korset in.
En alle voorschriften over gezonde voeding?
Die bestonden voor hen gewoon niet.
Zij aten wat de tuin voortbracht en wat er toen op de markt of in de winkel te krijgen was.
En toch gingen ze ook af en toe op de weegschaal staan.
Toen ik vorige maand in het treinmuseum was, kwam de herinnering plots boven.
De publieke weegmachine in de stationswachtzaal.
Je gooide er een muntje in en je kreeg een kaartje met je gewicht.
Ik heb het mijn moeder ooit nog zien doen.
En als jong kind mocht ik het ook wel eens.
Wanneer die toestellen uit de stations verdwenen zijn, weet ik niet meer.
Maar ik heb ze wel nog gekend!
Jij ook?
Op het station weet ik niet maar bij de drogist bij ons in het dorp stond er wel een.
BeantwoordenVerwijderenDe drogist lijkt me inderdaad een meer logische plek.
Verwijderenoei, kan lastig zijn lijkt me :)
BeantwoordenVerwijderen;-)
VerwijderenDat zal nogal niet zijn dat ik die gekend heb... toch hadden we vrij snel een weegschaal thuis. Mijn moeder was serieus mollig toen ik klein was en dat vond ze toch maar niks... dus op dieet en een weegschaal in huis. En de pa moest meedoen. Die kon dat trouwens ook gebruiken. Als ik nu eerlijk mag zijn... ik sta dagelijks op de weegschaal. Maar ik kan je verzekeren dat je daardoor alleen niet afvalt! Hier ook code rood op het moment... 't moest maar allemaal niet zo lekker zijn. Doeme toch! ;-)
BeantwoordenVerwijderenDagelijks sta ik er niet op, maar die feestdagen hebben mijn gewicht wel geen deugd gedaan...
VerwijderenEh...wij hebben geen weegschaal, ook nooit gehad. Gewoon niet nodig bij ons, ja ik weet het, dat is fijn. Ik kan me ook zo'n weegschaal bij de drogist herinneren.
BeantwoordenVerwijderenGelukzakken zijn jullie. Ik bleef vrolijk zonder moeite op mijn gewicht tot rond mijn 45 jaar. Sindsdien moet ik er wel moeite voor doen.
VerwijderenNou je het zegt en die foto's, toen kwam de herinnering weer boven.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me inderdaad zo'n geval voor ogen halen. Mijn moeder was eeuwig aan de lijn dus we hadden al vrij snel een weegschaal in huis.
Hier geen code rood. We zijn met de feestdagen naar de tropen geweest, daar eet je veel minder in de hitte. Nu met al die stamppotjes moet ik wel uitkijken
Groet Manon
Leuk, de feestdagen in de tropen! Veel beter dan de huidige vrieskou.
Verwijderen@Onliemie: dagelijks op de weegschaal? Maar tanteke toch, dat is helemaal niet nodig.
BeantwoordenVerwijderenIk heb dus geen weegschaal hé. Echt niet.
Die in stations heb ik niet gekend, zo grappig!!
Ik ga heel af en toe bij mijn ouders eens op de weegschaal staan. (Maar dat had te maken met zwangerschappen en de kilo's daarvan).
Ik lees dan ook wel geen tijdschriften meer, bewust, omdat ze een fout ideaal aanpraten (enkel flow, daarin staan echte mensen, geen gephotoshopte modellen).
En ik heb ook geen tv.
Toen we verhuisd waren hadden we eerst geen spiegel in de badkamer, en eigenlijk was dat ook goed, want ik mijn hoofd zag ik er goed uit (al viel dat soms eens tegen als ik wél een spiegel tegenkwam, haha).