VLIMBOUTER: Leutig gedicht

vrijdag 27 januari 2017

Leutig gedicht

Ja, ik weet het, gedichtendag was gisteren.
Maar op donderdag heb ik écht geen tijd voor mijn blog (werk en koor).
Ik had van tevoren een blogpost kunnen aanmaken die ik dan gisteren kon publiceren.
Maar ik moet in hotel mama al zo vaak organiseren en anticiperen.
Mijn blog is mijn speeltuintje.
Hier hoef ik van mezelf niet efficiënt en georganiseerd te zijn.
Dus, waarom niet de dag nà gedichtendag een gedicht in de kijker zetten?

Ik hou van mooie woorden,
ik hou van gedichten,
en van een beetje gedateerde gedichten,
dingetjes die helemaal niet flitsend of modern zijn,
maar die toch het leven in enkele mooie gedachten kunnen vatten.

Onderstaand gedicht kennen jullie zeker allemaal.
Ik leerde het van mijn moeder.
Zelf leerde ze het wellicht op school.
Het gedicht is bijna een eeuw oud.
Maar toch is het heel actueel, vind ik.
Zou de wereld er niet veel mooier uit zien
als wij met zijn allen - waar ook ter wereld -
vóór het slapengaan
eens eerlijk in eigen hart zouden kijken?

't Is goed in 't eigen hert te kijken

Nog even vóór het slapen gaan

Of ik van dageraad tot avond

Geen enkel hert heb zeer gedaan;

Of ik geen ogen heb doen schreien,

Geen weemoed op een wezen lei;

Of ik aan liefdeloze mensen

Een woordeke van liefde zei.

En vind ik in het huis mijns herten,

Dat ik één droefenis genas,

Dat ik mijn armen heb gewonden

Rondom één hoofd dat eenzaam was,