Treinwereld

Elke dag op weg naar het werk, reed ik er voorbij.
Elke dag weer dacht ik: “Daar moet ik met mijn mannen naar toe!”
Het kwam er maar niet van.
Maar tussen Kerst en Nieuw hadden 3 van mijn mannen een dagje vrij.
Hét moment dus!
Het museum is ondertussen al meer dan een jaar open...

Trainworld in Schaarbeek.
Een museum met een Engelse naam.
Typisch Belgisch: wil je het een Vlaamse naam geven, dan zijn de Walen boos, geef je het een Franse naam dan voelen de Vlamingen zich benadeeld. Geef het kind dus maar een Engelse naam. Iedereen content!

Ik heb iets met treinen.
In mijn kinderjaren hadden mijn ouders nog geen auto.
Alles gebeurde dus met de trein: van daguitstapjes tot reizen naar het buitenland in een slaaptrein.
Toen mijn ouders een auto kochten werden de treinritjes veel minder talrijk.
Maar voor mij blijft een trein iets magisch, ondanks alle ellende die ik door de jaren heen ondervond op mijn ritjes naar het werk.

Als kind droomde ik er zelfs van om treinmachinist te worden. Tja, die job was toen exclusief voor mannen voorbehouden. Maar ik zag mezelf al helemaal zitten achter die hoge raampjes van een diesel-locomotief…

Vol verwachting stapte ik dus met mijn mannen het museum binnen.
Voor mij mocht het iets interactiever.
Het is vooral een verzameling van oude treinen en locomotieven.
Maar toch vond ik het wel fijn.

Er stond een echte TEE, de ondertussen niet meer bestaande Trans Europe Express met de zilverkleurige rijtuigen.  De trein waar ik als prille twintiger elke dag verlangend naar keek op weg naar het werk. Alleen… dat vervoermiddel lag toen boven mijn budget…

Een couchetterijtuig heb ik niet gezien en ook geen diesel-locomotief.
Dat vond ik een beetje jammer.
Maar er was wel een houten-banken-trein en een post-trein en een nagebouwd seinhuisje én een koninklijk rijtuig.

En natuurlijk reden we met zijn allen met de trein naar dit museum en dat alleen was al een unieke belevenis.

Reis jij ook graag met de trein?