Treinreizen

Ik hou van reizen met de trein!
Als kind vond ik de trein spannend. Het summum was een reis met de nachttrein naar het buitenland. Slapen in een 'couchette', hoe avontuurlijk was dat!

Al meer dan 30 jaar lang neem ik drie keer per week de trein  naar mijn werk. Toch is reizen met de trein voor mij nog steeds een beetje vakantie.
Als ik dus alleen ergens heen moet (en al zeker als die reis me met de auto over de Brusselse ring zou leiden) kies ik zoveel mogelijk voor de trein.
Geen files, niet hopeloos rondrijden op zoek naar een parkeerplaatsje, niet knoeien met een gps. Nee, niets van dat alles!
Ik koop een treinbiljet via internet (als mama van een groot gezin heb ik zelfs 50% korting), parkeer mijn auto aan het station en zoek het juiste spoor.

Als het enigszins kan, spoor ik buiten de spitsuren. Voor mijn werk reis ik in de spits. Dan ben ik al blij als ik een zitplaatsje bemachtig en lees ik opgepropt tussen de andere reizigers de krant op mijn tablet.
Buiten de spits is er plaats op de treinen. Ik nestel me gezellig in een hoekje aan het raam en kijk vergenoegd naar buiten. Vanuit de trein kijk je vaak pal in de tuinen van de huizen waar je voorbij rijdt. Ik voel me dan een beetje een 'voyeurtje' , maar ik hou van de beelden die ik te zien krijg.
Als iemand mijn aandacht trekt, is dat meestal het beginpunt van een fantastisch verhaal in mijn hoofd. Ik fantaseer dan de bewoners die bij het huis horen en beeld me in hoe hun leven eruit ziet.

Een vrouw hangt 2 vormeloze pulls op een wasdraad in een piepklein achtertuintje van een vervallen arbeidershuisje. Het is een blanke vrouw van nog net geen middelbare leeftijd. Wat deed haar in dit huisje terecht komen? Van wie zijn die pulls? Leeft ze alleen of met kinderen of een man of een vriend? Hoe voelt ze zich vandaag? Heeft ze plannen voor de rest van de dag? Allemaal vragen waar ik naar hartenlust antwoorden kan op verzinnen.

Een bejaarde man staart de voorbijrijdende trein na, leunend op zijn schop tussen zijn groentebedden met naast hem een kruiwagen. Wat is zijn vrouw aan het doen? Heeft hij kinderen? Komen zijn kleinkinderen af en toe langs? Houdt hij van tuinieren of vindt hij het zijn mannelijke plicht om groenten te kweken? Geniet hij van de late herfstzon in zijn tuin of is hij jaloers op de mensen die voorbijrazen in de trein naar de stad?

Een jonge mama met een baby.
Spetterende kleuters in een plonsbadje.
Een hond op het terras.
Een postbode op de fiets.
Allemaal beelden die het begin van een verhaal kunnen vormen.

Voor mij is zo’n treinreis midden op een dag puur genieten.
En ja,ik weet het: vaak hebben de treinen vertraging, het treinpersoneel staakt om de haverklap, soms zijn treinen afgeschaft. De trein is niet altijd 'een beetje reizen' bij de NMBS.
Maar ik hou er nog steeds van. En als ik met de trein ergens te laat kom … tja … aan treinvertragingen kan niemand iets verhelpen, dus ook ik niet en dit wordt me nooit kwalijk genomen.