"... wil je lezen, samen op de bank
'k heb wel 100 boeken
op mijn boekenplank...
...boeken groot, boeken klein,
boeken lezen is zo fijn!"
Ik zit op een bankje tussen de kleuters. 24 paar glunderende oogjes kijken me aan. Speciaal voor mij zingen ze 'mijn' voorleesliedje. Vol verwachting zijn ze. Hun vierjarige lijfjes klaar om in de huid van een prinses, ridder, stoere jongen of desnoods een klein ettertje te kruipen....
De voorpret was voor mij. Kiezen, keuren, lezen, prenten kijken, oordelen en veroordelen. Maar nu komt 'le moment suprême'. Het uitverkoren boek zit nog even goed verborgen in mijn tas.
De juf noemt de namen van het eerste groepje dat vandaag met me meemag. Acht kleuters volgen me naar ons 'voorleesplekje'.
"Welk boekje heb je mee?"
"Gaat het over een ridder?"
"Mogen we het al eens zien? Toe, één prentje maar!"
...
Iedereen heeft een plekje gevonden rond mij.
Het is muisstil in het klasje.
Langzaam rits ik mijn tas open en haal er een boek uit....
Om de 2 weken heb ik een vrije dinsdag en dan ga ik voorlezen in een kleuterklas. Zo leuk vind ik dat! Toen mijn kinderen klein waren heb ik hen elke avond voorgelezen. Wij waren gekend in de dorpsbib. Met een hele mand boeken kwamen we op zaterdagnamiddag de bib uit.
Nu de kinderen volwassen zijn, miste ik dat voorlezen wel. En kijk, in de naburige stad vroegen ze vorig jaar vrijwillige voorlezers om in de bib zelf of in een kleuterschool voor te lezen. Ik koos voor de kleuterschool en daar heb ik nog geen minuut spijt van gehad. Dit is mijn tweede schooljaar bij dezelfde juf in de tweede kleuterklas. Ik hou van kinderen én van voorlezen én het klikt goed met de juf. Een super vrijwilligerswerk, toch!
Deze week koos ik dus voor:
'Honden doen niet aan ballet. Anna Kemp. Rotterdam: Lemniscaat, 2010.'
'Mijn hond is anders.' is de openingszin. Je komt al snel te weten waarom hij anders is. Hij houdt immers niet van hondendingen, maar wel van ballet. Maar papa laat hem niet meegaan naar de balletles. 'Honden doen niet aan ballet' is zijn leuze... Aan het einde van het boek komt de hond toch in de schijnwerpers terecht...
Een heel leuk boek en een aanradertje. De kleuters vonden het vooral heel leuk om de verborgen hond telkens te zoeken op de prenten.
Wat schrijf je mooi!
BeantwoordenVerwijderenSuper dat je dat doet. Ik ben juf in hart en nieren, maar ik had altijd de oudste kinderen. En nu ik vrijwilligerswerk doe op mijn eigen oude school, doe ik dat weer met de oudste kinderen. Toch lijkt dit, wat jij doet met kleuters me heel erg leuk. ;t Is dat ik geen tijd meer heb, maar anders...
BeantwoordenVerwijderen