Februari 2014
Zaterdagmorgen. Ik kom net thuis met de weekboodschappen.
De
poetsvrouw wacht me op met roodbehuilde ogen. “Kleinie gaat dood!”
Ik zet mijn draagtassen neer en overschouw de situatie.
Ik zie geen zieltogende kat, dus zo’n vaart zal het wel niet lopen.
Hoewel … poes Kleintje (Kleinie is haar roepnaam) voelt zich al een tijd niet goed. Ze weigert te eten. Dochter en zoon zouden deze morgen met haar naar de dierenarts gaan…
Ik zie geen zieltogende kat, dus zo’n vaart zal het wel niet lopen.
Hoewel … poes Kleintje (Kleinie is haar roepnaam) voelt zich al een tijd niet goed. Ze weigert te eten. Dochter en zoon zouden deze morgen met haar naar de dierenarts gaan…
Ik spurt naar dochters kamer. Ze zit met Kleintje in haar
armen.
Oef… de poes leeft nog!
Oef… de poes leeft nog!
De dierenarts was onverbiddelijk. Kleintje heeft acuut leverfalen. Daartegen kan hij niets. We kunnen haar nog enkele dagen koesteren. Daarna zullen we toch moeten besluiten tot het finale spuitje. Tenslotte is ze al 13 jaar. Een mooie leeftijd voor een kat!
Kleintje wordt vertroeteld. Ze mag op de beste plekjes liggen. We proberen
al haar lievelingskostjes. Tevergeefs. Ze drinkt zelfs nog nauwelijks…
Donderdagavond: een verhitte discussie met dochter. Ik wil
dit niet langer aanzien en denk aan een spuitje. Dochter vindt dat ik de poes niet
lang genoeg kansen geef om zichzelf te genezen.
Kleintje blijft ons stoïcijns aankijken en geeft geen commentaar…
Kleintje blijft ons stoïcijns aankijken en geeft geen commentaar…
Ik geef toe. Voor een stervende poes heeft ze wel nog een
hele stevige vacht. Pijn lijkt ze ook niet te lijden. Maar hoe lang kan een
dier zonder eten en drinken? Ik wil het wel nog enkele dagen aankijken, maar na
het weekend zal ik de dierenarts bellen.
Vrijdagmorgen. Ik heb mijn vrije dag. Ik ben alleen thuis.
Ik wil de dag beginnen met een potje yoghurt en open de koelkast…
Maar ... wat krijgen we nu? Kleintje staat naast mij en eist
eten en wel nu onmiddellijk!
Tja, er liggen speciaal voor haar grijze garnalen in de
koelkast. Die had ik gekocht in de hoop dat ze toch zou zwichten voor haar
absolute lievelingskostje. Dat krijgt ze anders maar heel zelden en met
mondjesmaat.
Ik bied haar enkele garnalen aan. Ze stort zich erop en eist meer!
De hele verdere dag bied ik met lange tussenpozen garnalen aan. Alles gaat er
vlot in en blijft erin.
De volgende dag gaan we terug over op kattenvoeding. Poes Kleintje
eet weer!
(wordt vervolgd)
Jee zeg. Dat stemt tot nadenken. En ik duim natuurlijk voor een goede afloop!
BeantwoordenVerwijderen