Bijziend

De wereld, waar ik door loop zonder bril,
bestaat alleen uit vlekken en uit vegen.
De vlekken staan voor 't grootst gedeelte stil,
terwijl de vegen allemaal bewegen.

Zo begint het gedicht ‘bijziend’ van Annie MG Schmidt.

Ik moest er de laatste tijd vaak aandenken. 
Nee, zo erg is het met mijn ogen niet gesteld dat ik enkel nog vlekken en vegen zie.

Zo’n 20 jaar geleden kreeg ik een bril om auto te rijden (en TV te kijken). 
De ver-kijk-bril bleef altijd in de auto. 
Daar had ik hem echt nodig (toch zeker voor veilig rijden in het donker). 
En omdat ik nogal eens chaotisch ben en al iets durf te vergeten…
En ach, ik had hem toch niet écht nodig om goed te zien.
(vond ik toch)
TV kijken ging ook prima zonder.

Jaren later was ik toe aan een leesbril. 
Mijn leesbril hing meestal aan een koordje rond mijn hals.
Die werd immers meer en meer noodzakelijk om letters te ontcijferen.
Het lukte me uitstekend zo.
(vond ik toch) 

De laatste tijd vloekte ik af en toe. 
Dan lag mijn ver-kijk-bril in de auto en kon ik het nieuwe aankondigingsbord in het station niet zo goed meer lezen…
Dan deed ik in de Ikea-selfservice peper op mijn frietjes omdat ik zonder leesbril overtuigd was dat ik zout had meegenomen… 
Kortom, mijn huisgenoten vonden me hilarisch met mijn ‘brillen-gedoe’.

Maar een permanente bril was niets voor mij.
(vond ik toch)
Een bril was voor de ouder wordende mens.
(dacht ik toch)
En ik voel me nog heel jong!
(meestal toch)
En door mijn boompollenallergie zijn lenzen geen optie.

En toen … liet ik mijn leesbril vallen…
Hij was maar lichtjes beschadigd.
Maar het viel toch wel op.
Ach, het was toch tijd voor een driejaarlijkse controle bij de oogarts...

Oei, mijn zicht bleek toch wel slechter geworden.
“Tja, mevrouw, bij het verouderen wordt het accommodatievermogen van de ogen minder.”
Niet alleen mijn leesbril moest aangepast, maar dit keer ook mijn ver-kijk-bril.
De arts vroeg of ik nog wel goed zag zonder bril.
Aan mij was de keuze: 
Werken met 3 brillen: 
eentje om te lezen, eentje om op het PC scherm te kijken en eentje om auto te rijden 
of kiezen voor:
een permanente bril met multifocale glazen.

Ja hoor, ik overwoog écht om met 3 brillen te werken.
Al snel zag ik in dat dit een ‘zottekes-spel’ zou zijn…

In ons dorp hebben we een goede opticien
Met lood in de schoenen vertrok ik.
CeT en dochter vergezelden me. 
Morele steun én hulp bij het uitzoeken van mijn bril.
Die zou immers de volgende tijd permanent op mijn neus staan…

Ik vond zowaar een brilmontuur dat niet al te veel opvalt.

Vorige vrijdag mocht ik de nieuwe bril ophalen.
Ik was voorzichtig.
In de auto hield ik mijn oude bril op.
Eens thuis besloot ik meteen door de zure appel heen te bijten.
Ik zette de bril op mijn neus …
... en een wereld ging voor me open …
Ik zag plots scherp tot in de weide achter onze tuin.
Bij het borduren ontwaarde ik zelfs het kleinste draadje.

Ik had het niet echt beseft, maar ik was toch wel minder goed gaan zien.
Ja, ik geef toe, het was wel een beetje wennen aan die multifocale glazen.
Mijn PC scherm heb ik een beetje moeten verzetten.
Maar ik had wel veel eerder voor een permanente bril moeten kiezen!