De hydrangea plantage

Op deze leutige vrijdag had ik stiekem gehoopt dat de weerman zich van een dagje had vergist.
Dat het vandaag even warm en zonnig zou zijn als gisteren.
Niet dus...

Maar de natuur trekt zich daar niets van aan en in mijn tuin ontwaken de meest prachtige bloemen!
En: niet getreurd, want voor mijn plannen op deze dag heb ik niet echt 18° nodig.
Ik wil verder werken aan mijn hydrangea-perk.

Ik heb 7 jonge hydrangea-planten, die popelen om een eigen plekje in onze tuin te veroveren.
Ik ben trots op die planten, want ik heb ze zelf gestekt.
En eigenlijk is dat weer een klein verhaaltje...

Ik heb heerlijke herinneringen aan de tuin van mijn kinderjaren.
De ommuurde tuin had fijne plekjes om te spelen en later om te dagdromen. 
Toen de dag kwam dat het ouderlijk huis moest leeggemaakt en verkocht worden, nam ik een paar plantjes uit de tuin mee als herinnering.
Een paar plantjes maar ... kleintjes... zodat het voor de kopers niet zou opvallen dat ik in de tuin had gegraven...
Er stond ook een reuzegrote hydrangeastruik die elk jaar bloeide met mooie, volle blauwe bloemen.
Uitgraven was natuurlijk geen optie, maar misschien kon ik wel enkele stekjes proberen?
Ik knipte in het najaar enkele takken en ging aan de slag.
En ja hoor, het lukte zowaar.
Vorige lente vroeg ik raad aan de man in mijn favoriete tuincentrum.
"Offer het eerste jaar je bloemen op voor een mooi vertakte struik" zei hij, "zo heb je er nog jaren plezier van." 
De prille struikjes werden dus genadeloos gesnoeid.
En nu zijn ze groot genoeg om een plekje in onze tuin te veroveren.
En ik heb al een prachtige plek gekozen.
Waar de bomen-man de sparren heeft omgelegd.
Volgens mij is de grond daar lekker zuur en zullen de hydrangea's er heel gelukkig zijn.
Alleen: ik moet dat plekje eerst ontginnen ... en dat is zwaar labeur...
Woensdag begon ik al aan de karwei.
Vandaag ga ik vol goede moed verder!