Buongiorno a tutti

Dit stond al jaren op mijn wenslijstje,
al sinds mijn allereerste trip naar Italië:
ik wou Italiaans leren.
Maar het was me nooit gelukt.

Met een druk gezin uit werken gaan.
Het was niet altijd makkelijk
om alle ballen in de lucht te houden.

Dat Italiaans bleef een stiekeme droom.
Ooit zou ik het leren.

Bij het afscheid op mijn werk
kocht ik een handboek Italiaans.
Ja maar, op mijn eentje uit een handboek studeren?
Dat was het toch ook niet echt...

Vorig jaar september hakte ik de knoop door.
Ik schreef me in voor een cursus Italiaans.
Voortaan zou ik elke donderdagvoormiddag
3,5 uur op de schoolbanken doorbrengen.

Viel het mee?
Ja hoor.
Volwassenonderwijs is niet zo erg schools.
Maar...
je moet wél je woordenschat leren
en je grammatica bijhouden.
In de les moet je immers kunnen antwoorden
als de leerkracht jou eruit pikt.

Ik vond het leutig
en meteen leerde ik heel wat  mensen kennen.

Gisteren had ik mondeling examen.
Twee cursisten moeten dan samen
enkele opgelegde dialoogjes houden.
Mijn examenmakkertje en ik
hadden hard gestudeerd.
Het ging prima.
Op naar het tweede jaar, dus...

... en in het najaar heb ik al een citytrip naar Italië gepland.
Leutig, toch!

Fijn weekend aan alle lezers.