Met haag of zonder?

Ik vertelde hier vorig jaar over mijn kaalgevreten buxus.
De vele buxushagen en struiken in mijn tuin
zijn dood of ten dode opgeschreven.

Eerst dacht ik:
" 't Is niet leuk, maar het volstaat dat ik er eens goed in vlieg!"
Wat een misrekening.
Dat rooien van alle buxushagen is toch wel zwaar werk
in die harde kleigrond van ons.
Bovendien moet ik ook nog iets in de plaats planten.
Het werd dus een driejarenplan.

Als eerste begon ik aan het perk naast het terras.
Eerst de buxus-struik, dan de haag.
Ik spitte en wrikte, zaagde en knipte.
Maar kijk, op een mooie zaterdag
boden een paar bewoners van hotel mama
spontaan hulp aan.
Té zwaar werk voor hun moeder
om zo helemaal alleen te doen,
vonden ze.

Ik sprak hen niet tegen.

Een paar uurtjes later
was de haag verdwenen.

Een weekje later
nam CeT me mee naar het tuincentrum.
Ik mocht er mijn hartje ophalen aan nieuwe plantjes.

Ik  koos vaste planten die lang bloeien
en vulde aan met enkele éénjarigen
om dit eerste jaar de lege plekjes een beetje opte vullen..
Voorlopig nog geen nieuwe haag.
Ik vind het wel mooi zonder.
(en ik denk ook aan het vele knipwerk
dat mijn vele buxushagen me elk jaar bezorgden)