Dat tuintje van mij.

"Ik ben gewoon een beetje blij
met dat tuintje van mij!"

Het refrein van een liedje van jaren geleden.
Het stond op een cd van 'kinderen voor kinderen'.
Die muziek werd hier grijsgedraaid
toen de kinderen nog heel jong waren.

Dit refrein neurie ik  de laatste weken heel vaak
als ik in mijn groententuintje bezig ben.

Met dit project ben ik vorig jaar begonnen.
Ik ontgon een klein stukje
van onze verwilderde boomgaard.

Dertig jaar geleden was dit stuk een pruimenboomgaard.
Toen al waren de bomen vrij oud.
In de loop der jaren moesten we ze één voor één laten omkappen.
Pruimenbomen leven echt geen 50 jaar.
Het werd de speelplek voor de kinderen:
een  klimtoren, een grote trampoline.
Ze mochten er putten graven en kampen bouwen.

Later, toen de kroost ging studeren
werd het stuk verlaten.
Er groeiden welig ... netels ...
We spanden een stuk af voor de kippen,
maar die eten de netels niet.

Vorig jaar begon ik eraan.
Met engelengeduld maakte ik een stuk netelvrij.
Er kwam een courgetteplant,
een beetje snijselder
en twee broccolistruikjes.
Dat viel mee.
De oogst was goed.

Dus ging ik op het einde van de winter terug aan het werk.
Mijn ontgonnen stukje werd dubbel zo groot.
Nu staat er ook sla en spinazie en rode biet en terug een courgetteplant ,
maar ook een komkommerplant en een tomatenplant.
En ik heb nog plaats om worteltjes en sperziebonen te zaaien.

Op moederdag kochten mijn kinderen een leuk bankje.
Zo kan ik af en toe uitrusten in mijn moestuintje.

Op deze leutige vrijdag ben ik blij met mijn moestuintje.
Ik ben er graag in bezig.
En dan neurie ik dus dat deuntje.
Eindelijk zocht ik nu ook op wat de 'rooie kroten' uit het lied betekenen.
Nee, jammer genoeg geen exotische plant met een felrode kleur.
Gewoon: 'rode biet'

Een fijn weekend aan alle lezers!