Moederliefde

Soms lees je een boek en sluit het thema naadloos aan bij de actualiteit.
Gisteren keek ik naar het laatavondjournaal. 
Eén van de items was een verkeersongeval waarbij een 10-jarig meisje op haar fiets van de weg was gemaaid door een betonmolen. Dodehoekongeval.
Het derde dodelijke jonge fietsende verkeersslachtoffer op enkele dagen tijd in Vlaanderen...

Het zal je als moeder maar overkomen. 
Je mag er niet aan denken om deze nachtmerrie te moeten beleven.
Je ziet je kind vertrekken met de fiets en ziet het nooit meer terugkeren.
Hoe moet je daarmee verder leven?

Het overkwam ook Anna Enquist. 
Haar dochter kwam om op de fiets in een dodehoekongeval.
Zij schreef er het boek 'contrapunt' over.
Een moeder, pianiste, studeert de Goldberchvariaties van Bach.
Ze probeert door de muziek haar verdriet om haar verongelukte dochter een plaats te geven.
Beetje bij beetje komen de herinneringen naar boven aan de mooie momenten met haar dochter...
Ik vond het een heel mooi, indringend en goed geschreven boek. 

Het doet me ook terugdenken aan de tijd toen mijn kinderen nog jong waren. 
Ze gingen naar school op 12 km.van huis. 
Als ze wat ouder werden konden ze dit in theorie wel met de fiets.
Ik heb het nooit toegelaten. Ik vond het onveilig.
De weg naar school leidde gedurende vele kilometers over een levensgevaarlijke steenweg zonder noemenswaardig fietspad. De auto's rijden er onverantwoord hard. Er vielen al enkele jonge dodelijke slachtoffers...
Ook naar de bibliotheek in het dorp mochten ze niet alleen. Dan moesten ze immers die gevaarlijke steenweg kruisen zonder verkeerslichten.
Misschien was ik wel overbeschermend ... en voor het milieu is het ook niet zo bevorderlijk om je kinderen altijd met de auto weg te brengen. 
Maar vermits het aanbod aan veilige fietspaden onbestaand is in onze buurt, vond ik het niet verantwoord om onze kinderen onbeschermd met hun fiets de verkeersjungle in te sturen...